كه منزلگاه‌هاى بنى حارث بن خزرج است، به ابو بكر رسيد.

همچنين «سنح» جايى است نزديك كوه طى‌ء كه خالد بن وليد هنگام جنگ‌هاى ردّه، در آنجا فرود آمد و عدىّ بن حاتم نزد وى آمد و اسلام آوردن قبيله طى‌ء را به آگاهى وى رسانيد.

(1)

سوارق:

وادى‌اى است نزديك سوارقيه كه در متن اقطاع نامه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله به زبير، از آن ياد شده است.

(2)

سوارقيّه:

(به فتح اول و ضمّ آن)، اين كلمه به صيغه تصغير (سويرقيه) نيز آمده است. ياقوت مى‌نويسد: دهكده‌اى بوده متعلق به ابو بكر، ميان مكه و مدينه.

سوارقيه در چهل كيلومترى جنوب غربى مهد الذهب قرار دارد و هنوز هم به همين نام معروف است و سرزمينى زراعى است و يكى از روستاهاى آن، جصّه مى‌باشد.

«حبس سبل» در نزديكى سوارقيه واقع شده؛ همانجايى كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله خبر داد كه از آن آتشى خارج مى‌شود كه از روشنايى آن، گردن‌هاى شتران در بصرى نمايان مى‌گردد. بعضى گفته‌اند:

حبس سبل در حرّه شرقى مدينه است.

(3)

سواع:

(به ضمّ اول)، نام بتى در «رهاط» بوده است- «رهاط».

(4)

سوق بنى قينقاع:

بازار بزرگى بوده در زمان جاهليت، كه هر سال بارها در جنوب مدينه يا منطقه عاليه آن برپا مى‌شده است.

(5)

سوق حكمه:

جايى است در نواحى كوفه، منسوب به حكمة بن حذيفة بن بدر. وى در اين محل سكنى گزيده بود. امّ حكمه:

همان امّ قرفه است كه مردم را عليه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله مى‌شوراند و از اين رو، زيد بن حارثه او را در خانه‌اش به قتل رساند.

(6)

سوق المدينه:

بازارى است كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله آن را در مدينه راه انداخت. اين بازار در مكانى است كه بعدها به نام «المناخه» خوانده شد و از مسجد غمامه در جنوب تا باب الشامى در شمال را در بر مى‌گيرد. امروزه كتابخانه ملك عبد العزيز در اين بازار قرار دارد و تونل در غرب مسجد النبى.