صدر وادى عقيق است. قرقگاه نقيع نخستين و بهترين و ارزشمندترين قرقگاه‌ها است و طول آن يك چاپار و عرضش كمتر از يك ميل مى‌باشد.

زمانى كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله آنجا را قرقگاه اسب‌هاى مسلمانان قرار داد، به مردى كه صدايى بلند و غرّا داشت، دستور داد فرياد بكشد. آن مرد بر چوبدستى تكيه داد و با صداى بلند فرياد زد و برد صدايش يك چاپار شد. حمى النقيع دشتى نمناك و سرسبز است كه انواع سبزيجات خوردنى در آن مى‌رويد و گياهانش چندان رشد مى‌كند كه به صورت بيشه‌اى در مى‌آيد كه يك سوار در لابه‌لاى آنها از نظر پنهان مى‌ماند. در عين حال، گياهان و درختان ديگرى مانند درخت شوره‌گز، گياه ديو خار، درخت سدر، درخت صمغ سنگالى، گياه كرت (سلم)، درخت طلح، ام غيلان و عوسج نيز در آن يافت مى‌شود.

در سنن ابو داود آمده است كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله نقيع را قرقگاه قرار داد و فرمود:

قرق جز از آن خدا نيست.[1] ابن زبير كلمه «و رسول او» را نيز افزوده است.

در مسند احمد از ابن عمر روايت شده كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله نقيع را قرقگاه اسب‌هاى مسلمانان قرار داد. در روايت ديگرى از او آمده است: نقيع را براى اسب‌هاى قرقگاه قرار داد و ربذه را براى صدقات (شتران صدقه). توسط تنى چند از ثقات، از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله روايت شده كه آن حضرت در مقمّل نماز خواند و آنجا و پيرامون آن از دشت نقيع را قرقگاه اسبهاى مسلمانان قرار داد.

پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله در مقمّل مسجدى داشته كه در بخش مساجد از آن ياد كرده‌ام. از مالك نقل شده تعداد اسب‌هايى را كه عمر در نقيع آماده داشت تا هنگام جهاد، مسلمانان بى‌اسب از آنها استفاده كنند به چهل هزار رأس مى‌رسيد.

(1)

ب: حمى الربذه يا قرقگاه ربذه:

دهكده‌اى است در نجد از توابع مدينه كه حدود چهار روز با مدينه فاصله دارد.

ابو ذر، صحابى بزرگ پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله، به‌

______________________________
(1). در وفاء الوفا، ج 3، ص 1086، راجع به اين جمله رسول اكرم توضيحاتى داده شده كه علاقه‌مندان مى‌توانند به آنجا مراجعه كنند- م.

[1] . در وفاء الوفا، ج 3، ص 1086، راجع به اين جمله رسول اكرم توضيحاتى داده شده كه علاقه‌مندان مى‌توانند به آنجا مراجعه كنند- م.