نام کتاب : علوم قرآنى نویسنده : معرفت، محمد هادى جلد : 1 صفحه : 442
فرمود: «نمازهاى پنجگانه
همانند همان آب جارى است كه هرگاه بنده خالص خدا نمازى بجا آورد، آلودگىهاى حاصله
برطرف مىشود»[1].
امام
صادق عليه السّلام مىفرمايد: «اگر مردم با همان تذكّر نخستين به خود واگذار
مىشدند و شريعت به دست آنان سپرده مىشد، بدون يادگيرى مجدّد كه بهوسيله
پيامبران پىدرپى انجام مىگرفت، هرآينه بر همان حالت نخستين همراه با آلودگىها
باقى مىماندند و همين بود كه شرايع پيشين فرسوده و از ميان رفت. لذا خداوند خواست
تا شريعت وى به دست فراموشى سپرده نشود، پيامبر اسلام را برانگيخت و نمازهاى
پنجگانه را واجب نمود، تا روزانه پنج بار ياد او كنند و نام او را به بزرگى
ببرند، تا دين و شريعت هيچگاه به دست فراموشى سپرده نشود»[2].
براى توضيح بيشتر به آيات (76- 63) سوره فرقان رجوع كنيد.
از
عبادات كه بگذريم، ابواب معاملات و در كنار آن احكام انتظامى اسلام، آن اندازه
گسترده و فراگير است كه مايه حيرت دينپژوهان گرديده است. اصولا شريعتى به اين گستردگى
كه تمامى ابعاد حيات جامعه را زير ديدگاه خود قرار داده باشد و در هريك نظر داده
باشد، همانند شريعت اسلام در دست نيست. يگانه دين الهى زنده جهان، اسلام است و بس.
«إِنَّ
الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ ...[3]؛
اسلام تنها شريعتى است كه نزد خدا پذيرفته شده ...» «وَ مَنْ
يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلامِ دِيناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِي
الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِينَ[4]؛ و
هر كه جز اسلام آئينى بجويد، هرگز از او پذيرفته نمىشود و در نهايت زيان برده
است».
شرح
و بسط اين مقال از حوصله بحث حاضر بيرون است، گوشههايى از آن در «التمهيد» (ج 6،
ص 340- 262) ارائه شده است.