110) هستند. اين قرائتى است كه امروزه در برخى از كشورهاى مغرب عربى رايج است.

7. كسائى: على بن حمزه، (متوفاى 189) قارى كوفه؛ دو راوى او ليث‌بن‌خالد (متوفاى 240) و دورى، حفص‌بن‌عمر، (متوفاى 246) هستند.

بعدها سه نفر ديگر بر اين هفت نفر اضافه كردند كه قراء عشرة (قراء ده‌گانه) ناميده شده‌اند. چهار قارى ديگر نيز كه خلاف مشهور قرائت مى‌كردند ولى مقبول عامه بودند، بر قراء عشرة افزوده شدند كه قراء اربعة عشر (قراء چهارده گانه) نام گرفتند. در اينجا از ذكر نام آنها خوددارى مى‌كنيم.[1] پنج نفر از قرّاء سبعه- به غير از ابن عامر و ابوعمرو- ايرانى الاصل هستند.

ابن عامر مجهول النسب و ابوعمرو از قبيله مازن تميم است؛ ولى قاضى اسد يزيدى مى‌گويد: «او از فارس شيراز و از روستاى كازرون برخاسته است».

عاصم، ابوعمرو، حمزه و كسائى، صريحاً اظهار تشيّع مى‌كردند. ابن‌كثير و نافع از آنجا كه هر دو از فارس هستند، احتمالًا شيعه بودند. اما ابن عامر، بزرگ شده خاندان اموى بود و فردى ناشايست و بى پروا شناخته مى‌شد.

پرسش‌

1. طبقات قراء به چه معنا است؟ اعضاى طبقه اول را نام ببريد.

2. چهار تن از قراء طبقه دوم را نام ببريد.

3. قرائت در اصطلاح به چه معناست؟ تفاوت آن با تلاوت چيست؟

4. مهمترين عواملى را كه باعث اختلاف قرائات گرديد، نام ببريد.

5. آيا قراء سبعه همگى شايسته و قابل اعتمادند؟ توضيح دهيد.

6. چهار تن از قراء هفتگانه را نام برده و بگوييد امروزه كدام قرائت در كشورهاى اسلامى متداول است؟

[1] . الف) علوم قرآنى؛ ص 191- 190 ب) التمهيد؛ ج 2، ص 231- 226.