در اينكه با شكم پر
بحمام رفتن خلاف اصول بهداشت است و عوارض سوئى را در بر دارد ميان طب قديم و جديد
خلاف نيست ولى گفتگو در آنست كه تبعات سوء اين خلاف احتياط چيست.
ميدانيم غذا براى اينكه
هضم شود و جذب بدن گردد محتاج بمقدارى حرارت است اين حرارت درون معده و روده روى
غذا تأثير مىكند.
از طرفى بشهادت علم و
تجربه وقتى حرارتى از خارج بدن را گرم كند حرارت داخلى بدن كم مىشود كم شدن اين
حرارت اختلالاتى در معده و روده و عمل هضم ايجاد ميكند كه طب قديم از آن بقولنج
ايلاووسى تعبير ميكند.
علامت كسانى كه باين
بيمارى مبتلا مىشوند سردى دست و پا و درد شديد در داخل و خارج شكم مخصوصا قسمت
بالاى آن و پريدگى رنگ و گاهى توأم با سر درد و سرگيجه و عرق زياد و بيحالى است.
علاج آن حقنه و شياف و
امتناع از خوردن و آشاميدنست.
استفراغ بوسيله قى در
اين حال عملى خطرناك ميباشد.
بعد از سه عمل فوق خوردن
شربت عسل كه قدرى گرم باشد و استراحت به پشت بسيار لازم و تأثير خوب مىبخشد.