شرح راوى از امام صادق عليه السّلام سؤال مى‌نمايد آيا پروردگار در مردم نيروئى نهاده كه خود آفريدگار و صفات كامله او را درك نمايند و بفهمند فرمود نه راوى سؤال نمود آيا با اين حال مردم وظيفه دارند كه آفريدگار را بشناسند و بسپاس او قيام نمايند امام فرمود نه.

ساحت آفريدگار بايد بيان كند و ذات كبريائى خود را بمردم بشناساند پروردگار كسى را مسئول نداند و مؤاخذه نفرمايد مگر بقدر وسع و اندازه ادراك او كه نصيب او فرموده است و هرگز قومى را بضلالت و گمرهى نيفكند جز پس از اينكه راه تقوى و وظيفه عبوديت را براى آنان بيان نموده باشد و آنچه وسيله رضايت و خشنودى آفريدگار باشد بهر يك از آنان اعلام و هم چنين آنچه سبب غضب ساحت كبريائى باشد بيان نموده باشد.

بر حسب آيه (الَّذِي أَعْطى‌ كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى‌) بيان آنست كه هر موجودى را كه ساحت كبريائى بيافريند بمنظور اينكه آن را بسوى كمال و غرضى كه از آن در نظر است رهبرى ميفرمايد و بشر كه اشرف از سلسله موجودات است و غرض از نظام خلقت بطريق اولى غرض از آفرينش آنست كه او را رهبرى فرمايد و وسائل سير بسوى كمال او را فراهم آورد و طريقه سعادت هميشگى او را بوى اعلام نمايد و وسائل سير و سلوك او را در دسترس او گذارد و نظر باينكه زندگى بشر