قوله (ع): و نحن وجه
اللَّه نتقلب في الارض بين اظهركم و نحن عين اللَّه في خلقه و يده المبسوطة
بالرحمة على عباده:
در شرح روايت گذشته
اشاره شد باينكه رسول صلى اللَّه عليه و آله و سلم و اوصياء (ع) كه در عالم ذرّ و
الست بپاسخ ساحت كبريائى مبادرت نمودهاند و سبقت آنان آثار درخشانى در بر دارد از
جمله سبقت در تقرب بساحت كبريائى دارند و ارتباط خاص كه پيوسته از الهامات روحى و
سروشهاى غيبى چه از طريق مستقيم و يا غير مستقيم برخوردار بودهاند و از اين مقام
قرب تعبير
(بعين اللَّه الناظرة
و يده المبسوطة)
نمودهاند از نظر وساطت
تكوينى و تشريعى كه نسبت به سلسله بشر دارند و اوصياء عليهم السّلام از مظاهر رحمت
و علم و قدرت و احاطه ساحت كبريائى هستند.
اوصياء ودايع رسول صلى
اللَّه عليه و آله و سلم و هم چنين ودايع ساحت كبريائى در جامعه بشر هستند كه
پيوسته قيام باداء وظايف دعوت بحق مينمايند و همه آنان اساتيد يك مكتب عالى و
دانشگاه هستند و مفاد
(نتقلب بين اظهركم)
نيز همين است كه در عين
حال كه مانند ساير افراد از بشر در حالات و عوارض بدنى هستيم ولى اين چنين تقرب
بساحت كبريائى داريم كه از جمله ودايع او ما را معرفى فرموده است و امتياز ذاتى و
وجودى بر عموم را ساحت كبريائى بطور موهبت بما اهداء فرموده است.
با توجه باينكه در مقابل
اين چنين امتياز وجودى وظايف طاقت فرسا و زياده بر تصور نيز بر آنان و بعهده آنان
نهاده است.
قوله (ع): عرفنا من
عرفنا و جهلنا من جهلنا و امامة المتقين:
هر كه اهل بيت را بامامت
و وصايت از رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلم بشناسد و در مقام پيروى