به ماه رجب يا به غرّه
ماهى پس از آن، مرگهاى سرخ و سياه بر شما فرود آيد.
هشتاد هزار سپاهى هستند
كه آيين عثمان دين ايشان است و فوجهايى هستند كه جبرئيل بر آنها فرماندهى كند.
هر كس (از شما) سر به
بندگى ما نهد در ميان ما زيد و هر كس بميرد آتش و گندابه آتشين دوزخ را بدو
نوشانند[2].
[نام كسانى از اصحاب
على كه كشته شدند]
نصر، از عمرو بن شمر، از
جابر كه گفت: شنيدم تميم بن خديم[3] ناجى
مىگويد:
از اصحاب على اين افراد
در هماوردى از پا در آمدند[4]:
عامر بن حنظله كندى (به
روز جنگ بر سر آب) و بسر بن زهير ازدى و مالك بن كعب عامرى و طالب بن كلثوم همدانى
و مرتفع بن وضّاح زبيدى كه در روز صفّين كشته شد، و شرحبيل بن طارق بكرى و اسلم بن
يزيد حارثى و علقمة بن حصين حارثى و حارث بن جلاح حكمى و عائذ بن كريب هلالى و
واصل بن ربيعه شيبانى و عائذ بن مسروق همدانى و مسلم بن سعيد باهلى و قدامة بن
مسروق عبدى و مخارق بن ضرار مرادى و سلمان بن حارث جعفى و شرحبيل بن ابرد حضرمى و
حصين بن سعيد جرشى و ابو ايّوب بن باكر حكمى و حنظلة بن سعد تميمى و رويم بن شاكر
احمرى و كلثوم بن رواحه نمرى و ابو
[1] اين دو كلمه از اصل افتاده است.- ص 431 و 502
و 503.
[2] از اينجا به بعد از نسخه ابن عقبه گرفته شده
است.
[4] در اصل و متن چنين است ولى ضمن نامهايى كه درج
شده نام بسيارى از ياران معاويه نيز آمده است كه به سبب فقدان شرح حال روشنى از
تمامى آنها تميز دقيق دشوار است. گذشته از اين نام برخى از اصحاب على عليه السلام
كه در پيكارهاى ديگر كشته شدهاند جزو مقتولان صفّين آمده است.( اگر عنوان اين بخش
را« كشتگان نامدار دو طرف» مىگذاشتند شايد مناسبتر مىبود.- م.)