زين و لگام آن مركب چنان غرق عرق بود كه گويى جامه‌اى را در آب فرو برده و خيسانده باشند[1].

وى (معاويه) آن اسب را به خاطر چنين خدمتى كه به او كرده بود بسى نواخت و اصطبلى متكلّفانه برايش آراست.

پاسخ ابن مقبل‌

پس ابن مقبل عامرى چنين پاسخش گفت:

اى يار من درنگ كن، آيا هودجها را مى‌بينى كه در ريگزار بر پشت اشتران باركش مى‌گذارند؟

بر اشترانى كلان كه زانوانشان پينه بسته و از بن گوش آنها عرق روان است.

صبحگاه از آبشخور وحيدان‌[2] آب نوشيدند، به اندازه‌اى كه تا كوهسار رعم،[3] آنجا كه دو كوه‌[4] پديدار شود، برسند[5].

تمام شب راه پيمودند و از راهپيمايى شبانه نياسودند تا ماه در منزل ستاره دبران‌[6] در آمد.

آنگاه بار بر زمين نهادند كه ستاره شعرى‌[7]، چنان كه گويى تير شهابى پرانده شود، فروشد.

آيا اشترى نيك و نژاده‌[8] و هيونى كه‌[9] عرق از بن گوشش جارى است‌[10] اهل دهماء[11] و نيز خود را به مرغزار مطلوبش خواهد رساند؟

[1] متن از روى كتاب الخيل، ابى عبيده ص 162،« اذا اتبل ثوبا ماتح خضلان» و در اصل‌[ ... ثوبا انجد ...] كه وجهى ندارد.

[2] وحيدان، دو رود در سرزمين قيس است.

[3] رعم( به فتح راء)، چنان كه ياقوت در ماده( رعم) آورده است نام كوهى در سرزمين بجيله است.

[4] ضدوان( به فتح ضاد و دال)، دو كوه.

[5] نام محلهايى كه در اين بيت آمده در متن با توجه به معجم البلدان چنين تصحيح شده است:

\sُ« فصبّحن من ماء الوحيدين نقرة\z بميزان رعم اذ بدا ضدوان»\z\E

[6] نام ستاره‌اى از منازل ماه است.

[7] نام ستاره‌اى است معروف به شعراى يمانى. متن به تصحيح قياسى« و عرّسن و الشّعرى» و در اصل‌[ ... فى الشعرى‌].

[8] حرّة، شتر اصيل و نژاده.

[9] متن« أعيس- شتر كلان» و در اصل به تحريف‌[ اغبس‌].

[10] متن به تصحيح قياسى« نضّاح القفا» و در اصل به تحريف‌[ نضاح القرى‌] كه وجهى ندارد.

[11] دهماء، نام جايى است از سرزمين مزينه از نواحى مدينه كه آن را دهماء مرضوض خوانند.