به زير افتاد، و يارانش آمدند و او را برداشتند و سه روز بزيست تا بمرد[1].

از پاى در آمدن حمزة بن عتبه‌

حمزه به روز «تليل منفرد[2]» كشته شد، و او همان كسى است كه معاويه (بعدا) پسرش را به سرپرستى ديوان عطاى خود گماشت.

و (اين اشعار نيز) از گفته‌هاى حمزه است:

از من به قبيله سكون پيام رسانيد، آيا پيامگزارى از جانب من نزد ايشان خواهد رفت؟

تيغهاى برّان مانع پيشتازى اسبان نمى‌شود، و من از تيغ تيز نمى‌پرهيزم، هنگامى كه از زخمهاى سواران خون به اطراف پاشد و نيزه‌هاى‌[3] نرمدست از هر سو پيكرها را بشكافد، و سپاهى با شمشيرهاى آخته بر سپاهى ديگر تازد چنان كه اشتران به تك در آيند.

شعرى از عمرو بن عاص‌

اگر سواران قوم ما را به روز درگيريهاى سخت بينى كه خونسرد و بى‌اعتنا مى‌گذرند، به راستى شيرگاهى را ديده‌اى كه نيزه‌ها در آن چون نى رسته است و رنگ شيران از پوشش آهنين به سياهى مى‌زند[4].

زره بر تن پوشانده‌اند و شهرياران را با تيغهاى تيز خويش مى‌رانند.

چنان به سوى ميدان جنگ پيش مى‌روند كه گوئى شيران در ميان بيشه زار به جولان در آمده‌اند.

چون انبوه شوند گرم پيكار گردند، و اين است كردار ايشان در ميان گرد و غبار آوردگاه،

[1] در متن، در اين عبارات( كه خالى از صنايع بديعى نيست.- م.) تحريفى وجود دارد كه مرجعى براى تحقيق و اصلاح آن نيافتم.

[2]( روزى كه كشتگان تل انبار شده بودند.- م.)

[3] متن به تصحيح قياسى« اللّدان» جمع لدن، نيزه نرمدست. و در اصل‌[ الجبان‌] آمده كه وجهى ندارد.

[4] متن به تصحيح قياسى« جون الجلود» و در اصل به تحريف‌[ دون الجلود].