عبيد اللّه بن عمر و حريث بن جابر حنفى‌

عبيد اللّه بن عمر در حال حمله چنين مى‌گفت:

منم عبيد اللّه، پرورده و بركشيده عمر، آن كه در ميان قريش از جمله گذشتگان و روى در نقاب خاك كشيدگان بهتر بود، مگر از پيامبر خدا و آن پير ارجمند[1]. بارى «مضريان» در ياورى به عثمان تأخير كردند و ربيعيان آب را بر او دريغ داشتند و طايفه يمانيان سركش به آزارش شتافتند، و در كشتن بهترين فرد نسل كهن بر يك ديگر پيشى گرفتند.

در اين هنگام حريث بن جابر حنفى بر او حمله برد و مى‌گفت:

ربيعيان به يارى دين حق شتافتند و حق آيين ايشان است بس كن كه تو هرگز نتوانى قبيله غيرتمند گوش به فرمان (خدا) و فرمانبردار حق را بدنام كنى، تا جام زشتناميش را[2] بنوشى.

پس ضربتى بر او زد و وى را از پاى در آورد و ابن جون سكونى پرچمش را برداشت.

[گفته صلتان در كشته شدن عبيد اللّه‌]

در حديث محمد بن عبيد اللّه، از جرجانى آمده است كه:

صلتان عبدىّ‌[3] [از كشته شدن عبيد الله و اين كه قاتل او حريث بن جابر حنفى بوده ياد مى‌كند] و گويد:

[1] مرادش ابو بكر است.- م.

[2] متن از روى شنهج( 1: 498)« حتى تذوق كأسها الفظيعة» و در اصل به خطا[ ... القطيعة]( و مراد آن كه آن قبيله غيرتمند را بدنام كنى و از اين بدنام كردن چون نوشيدن جام گوارايى لذت برى.- م.)

[3] منسوب به قبيله عبد قيس.- م.

[4] متن به تصحيح قياسى و در اصل به تحريف‌[ اللقا] و در شنهج‌[ القرى‌].