به عهده داشت، و چون (شاميان) مى‌ديدند كه او به پيش مى‌تازد ايشان نيز با يورش نيروهاى خود به مقابله او مى‌پرداختند.

[بخشى از دعاى على‌]

نصر گفت: [عمر بن سعد، از] مالك بن اعين، از زيد بن وهب مرا حكايت كرد كه:

على به سوى آنان تاخت و آنها به مقابله‌اش در آمدند، پس گفت: «بار الها، پروردگار [اين‌] بر آورده سقف [بلند در هم پيچيده‌] كه آن را گستره شب و روز كردى‌[1]، و گذرگاه آفتاب و ماه، و منزلگاه ستارگان ثابت و سيّار ساختى و ساكنان آن را گروهى‌[2] از فرشتگان گماشتى كه از عبادت نمى‌فرسايند، و پروردگار اين زمين كه آن را قرارگاه مردم و حشرات و چارپايان و (جانداران) بى‌شمار مرئى و نامرئى از آفرينش بزرگ خويش قرار دادى، و پروردگار كشتى كه به سود مردم در دريا روان است، و پروردگار ابر كه ميان آسمان و زمين مسخّر و برگماشته است، و پروردگار درياى انباشته از آب كه بر جهان [احاطه دارد]، و پروردگار كوههاى استوار كه آنها را ميخها (و لنگرهاى باز دارنده جنبش) زمين و منبع در آمد آفريدگان ساختى، اگر ما را بر دشمنانمان پيروزى مى‌دهى، ما را از تعدّى به دور، و گامهايمان را بر حق استوار دار، و اگر آنان را بر ما پيروز مى‌كنى فيض شهادت را نصيب ما فرماى و بازمانده يارانم را از فتنه نگهدار.»

[1] متن از روى طبرى( 6: 8)« مفيضا للّيل و النّهار ريزشگه شب و روز» يعنى شب و روز مظروف آن است و در آن گسترده مى‌شود، و در اصل‌[ مفيضا الليل‌] و در شنهج‌[ محيطا باللّيل و النّهار].

[2] متن« سبطا من الملائكة» و در شنهج كلمه« سبط» افتاده است.