خواست خدا، آهنگ هجوم بر كسى داريم كه خود خويشتن را خوار و زبون ساخته و آنچه را از آن او نيست و حق دستيابى بدان را ندارد به چنگ ربوده است:

(هجوم به) معاويه و سپاه او، آن گروه گردنكش شورشى كه ابليس زمامشان را مى‌كشد و به برق شمشيركشى خود (بر ضدّ حق) چشمشان را خيره ساخته و به خصيصه گمراه كردن خويش، فريبشان داده است. شما آگاهترين مردم به حلال و حرام (خدا) هستيد، پس با (حقايقى كه از دين) دانسته و دريافته‌ايد (از هر چيز ديگر) بى‌نيازى جوييد، و همان‌گونه كه خداوند شما را از شيطان بر حذر داشته از او بپرهيزيد و به پاداش و كرامتى كه به شما وعده فرموده دل بنديد، و بدانيد كه محروم واقعى كسى است كه دين و امانتش از وى ربوده شده، و فريب‌خورده حقيقى كسى است كه گمراهى را بر رهيابى ترجيح داده است. من در ميان شما يك تن را نمى‌شناسم كه دست از من بكشد و بگويد: ديگرى جز من شايستگى دارد، پس دفاع، همان‌گونه كه شتر از آبشخور خود دفاع مى‌كند، طبيعى است و هر كه از آبشخور خود دفاع نكند نابود مى‌شود. افزون بر اين من شما را به سختكوشى و سختگيرى در اين امر مهم، و جهاد در راه خدا فرمان مى‌دهم، و دستور مى‌دهم كه از هيچ مسلمانى غيبت و بدگويى نكنيد، و چشم به راه پيروزى زودرسى از جانب خدا باشيد، ان شاء الله.

سپس حسن بن على به خطبه ايستاد و گفت:

خطبه حسن بن على‌

سپاس خداوندى را كه جز او خدايى نيست، يكتاست و شريكى ندارد، و او را چنان كه سزاى اوست مى‌ستايم. سپس گفت: همانا خداوند حق بزرگ خود را بر شما تمام كرده و چنان نعمت فراوانى به شما ارزانى داشته است كه به شمار در نيايد و سپاسش گزارده نشود و به توصيف و بيان در نگنجد[1]. حميت و

[1] متن از روى شنهج« و لا يبلغه صفة» و در اصل به خطا[ و لا تبلغها ...].