نامه امام باقر ع به سعد الخير

16- يزيد بن عبد اللَّه از شخصى روايت كرده كه گفت: امام باقر عليه السّلام نامه ذيل را بسعد الخير نوشت: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ اما بعد من تو را بترس از خدا سفارش ميكنم زيرا سلامت از نابود شدن و بهره‌مندى در بازگشتگاه بسوى خدا در آن است، همانا خداى عز و جل نگاه دارد بوسيله تقوى و پرهيزگارى بنده را از آنچه عقلش بدان دسترسى ندارد، و بزدايد بوسيله تقوى از بنده كوردلى و نادانى را، و بوسيله تقوى بود كه نوح و همراهان در كشتى نجات يافتند، و هم چنين صالح (پيغمبر) و همراهانش از صاعقه رهائى پيدا كردند، و بوسيله تقوى صابران كامياب گشتند، و اين دسته‌ها (يعنى شيعيان) از مهلكه‌ها نجات يافتند، و اينان را برادرانى است كه بر همين طريقه‌اند و همين فضيلت را جويايند، اينان طغيان شهوات خود را پشت سر انداختند هنگامى كه داستان عقوبتهاى قرآن باطلاع آنها رسيد، پروردگار خود را بر آنچه روزيشان فرمود ستايش كنند كه او شايسته ستايش است، و خويش را بر كوتاهيهائى كه (در انجام دستورات خدا) كرده‌اند نكوهش كنند و اينان شايسته نكوهشند، و دانسته‌اند كه براستى خداى تبارك و تعالى بردبار و داناست، و تنها خشمش بر آن كسى است كه رضايت خاطر او را نجويد، و فقط عطاى خود را از كسى دريغ دارد كه عطايش را بپذيرد، و تنها گمراه كند كسى را كه هدايت و راهنمائى او را نپذيرد.

سپس ببدكرداران اين امكان و اختيار را داده كه بوسيله توبه بديهاى خود را به نيكى تبديل كنند،