ملا صالح: معلوم نيست آنها توانسته باشند تمام الفاظ و عباراتى را كه معصوم املاء ميفرمود باتمام خصوصيات و ريزه‌كاريهايش ضبط كرده و نقل كرده باشند و بسا مى‌شود كه جملات را در هنگام نقل پس و پيش و يا برخى را اشتباه نقل كرده باشند، و يا آنها كه شنيده و نوشته‌اند اين اشتباه را كرده باشند. و اصل عدم خطاى راوى اگر در جاى خودش هم صحيح باشد در اين گونه موارد جريان ندارد و البته اينها همه پس از آنيست كه ما در صدور اصل حديث از معصوم عليه السّلام ترديد نداشته و روايت از نظر سند معتبر باشد، كه تصادفا هيچ يك از اين دو حديث بهره‌اى از آن ندارند.

مجلسى (ره) در مرآة العقول در ذيل اين حديث گويد: مجهول است، و در ذيل حديث اصبغ گويد:

حسن است ولى در آن شائبه ارسال وجود دارد چون روايت كنانى از اصبغ بدون واسطه بعيد است.

حديث آن شخصى كه در طائف رسول خدا را مهمانى كرد

144- يزيد كناسى از امام باقر عليه السّلام روايت كند كه فرمود: قبل از آمدن اسلام (هنگامى) رسول خدا (ص) بطائف رفت و در خانه مردى (از اهل آنجا) وارد شد و آن مرد پذيرائى خوبى از رسول خدا (ص) كرد، و پس از آنكه خداوند محمد (ص) را به پيامبرى بسوى مردم برانگيخت بدان مرد گفتند: هيچ ميدانى آن پيامبرى را كه خدا به پيامبرى مبعوث كرده كيست؟ گفت: نه، بدو گفتند:

او محمد بن عبد اللَّه يتيم ابو طالب و همان كسى است كه در فلان روز و فلان تاريخ بطائف آمد و بر تو وارد شد و تو پذيرائيش كردى! آن مرد (كه اين مطلب را دانست) بنزد رسول خدا (ص) آمد و بر او سلام كرد و مسلمان شد سپس عرضكرد: اى رسول خدا مرا مى‌شناسى؟

فرمود: تو كيستى؟

عرضكرد: من صاحب آن خانه‌اى هستم كه در طائف در زمان جاهليت در فلان روز شما بدان جا وارد