«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ لا حول و لا قوة الا باللَّه العلى العظيم»

خداوند نود و نه نوع بلا را از او كفايت كند كه آسانترين آنها خفه شدن است.

[شجاعت على- ع- در جنگ احد]

90- نعمان رازى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود: در جنگ احد مردم از دور رسول خدا (ص) گريختند، بطورى كه آن حضرت بسختى خشم كرد، و چنان بود كه هر گاه خشم ميكرد عرقى مانند دانه‌هاى مرواريد از پيشانى مباركش سرازير ميگشت، فرمود: پس نگريست و على عليه السّلام را در كنار خويش مشاهده كرد، بدو فرمود: تو هم به پسران پدرت (يعنى مانند ساير مردم) بدانان كه از رسول خدا گريختند ملحق شو! عرضكرد: اى رسول خدا من پيرو توأم، فرمود: پس اين دشمنان را از من دور گردان، على عليه السّلام حمله برد و بنخستين كسى كه رسيد او را (با شمشير) بزد:

جبرئيل عرضكرد: اى محمد براستى اين مواسات (همدردى و برادرى) است: حضرت فرمود: همانا او از من است و من از اويم، جبرئيل عرضكرد: و من نيز از شما هستم.

امام صادق عليه السّلام فرمود در اين هنگام رسول خدا (ص) جبرئيل را نگريست كه بر روى چهار پايه از طلا در ميان زمين و آسمان (ايستاده) است و ميگويد:

«لا سيف الا ذو الفقار و لا فتى الا على».

91- فضيل برجمى گويد: من در مكه بودم در وقتى كه خالد بن عبد اللَّه (يكى از جنايتكاران بنى اميه) امير مكه بود و در كنار چاه زمزم در مسجد الحرام نشسته بود، پس دستور داده گفت: قتاده را