شب مى‌بيند، در آن وقت كه تحت تسلط شهوات و سركشان بدكار (از شياطين) است، و آن خوابها چيزى نيست جز آنچه در خيال انسان مجسم شود و آنها دروغ و بر خلاف درآيد، و اما خواب راست آنست كه انسان پس از گذشتن دو ثلث از شب هنگام آمدن فرشته‌ها ببيند و آن پيش از سحر است و اين رؤياى صادقه (و خواب راست) است كه ان شاء اللَّه تخلف ندارد مگر آنكه جنب باشد يا بدون طهارت (وضوء يا تيمم) خوابيده باشد و خدا را آن طور كه بايد ياد نكرده باشد كه آن خواب تخلف دارد و دير تعبير شود.

(مترجم گويد: براى اطلاع كافى از حقيقت خواب و اينكه چرا گاهى صادق و گاهى كاذب است بايد تمامى رواياتى كه در باب خواب وارد شده و كلمات بزرگان از حكماء و فلاسفه و ديگران را از نظر گذراند و چون استقصاء و نقل آنها در اينجا از وضع ترجمه ما خارج است شما را بكتاب دار السّلام حاجى نورى (ره) (ج 4 ص 232- 267 ط قم) راهنمائى ميكنيم كه مؤلف بزرگوار در آنجا بطور مشروح ابتداء روايات را كه از آن جمله همين حديث ابو بصير است نقل كرده و سپس گفتار حكماء و فلاسفه و ديگران را آورده و عميقا در اين باره بحث و تحقيق كرده است و اين بنده كتاب ديگرى نديده‌ام كه باين اندازه تفصيلا در اين موضوع بحث كرده باشد).

حديث بادها

63- ابو بصير گويد: از امام باقر عليه السّلام از (حقيقت و كيفيت) بادهاى چهارگانه شمال، جنوب، صبا، و دبور پرسيدم و عرضكردم: كه مردم گويند: باد شمال از بهشت است، و باد جنوب از دوزخ است؟

حضرت فرمود: همانا براى خداى عز و جل لشكريانى از بادها است كه هر يك از بندگان معصيت كار خود را كه خواهد بدان عذاب كند، و بر هر بادى فرشته‌اى گماشته شده، و چون خداى عز و جل خواهد كه مردمى را بنوعى از عذاب (خويش) عذاب كند، بدان فرشته‌اى كه بر آن نوع باد