فرمود: گاهى است كه مرد از خوارى و ذلت كوچكى بيرون آيد و همان او را بخوارى بزرگترى درآورد.

50- حفص بن ابى عايشه گويد: امام صادق عليه السّلام يكى از غلامان خود را بدنبال كارى فرستاد و او دير كرد (و نيامد) امام عليه السّلام كه ديد غلام دير كرد بدنبال او بيرون رفت ديد خوابيده است، پس بالاى سرش نشست و شروع كرد او را باد زدن تا از خواب بيدار شد، همين كه بيدار شد امام صادق عليه السّلام باو فرمود: اى فلانى بخدا تو حق ندارى هم شب بخوابى هم روز، شب مال تو و روزت مال ما.

51- ابو على گويد: شنيدم از امام صادق عليه السّلام كه ميفرمود: باطن ما را در پيش مردم بر خلاف آنچه ظاهر ما است ذكر نكنيد و نه ظاهرمان را بر خلاف آنچه باطن ما است (مجلسى (ره) در اين كلام دو احتمال داده يكى اينكه مقصود آن است كه آنچه را ما از روى تقيه از مردم پنهان ميكنيم شما بمردم نگوئيد، ديگر آنكه ما را بر خلاف آنچه هستيم بمردم معرفى نكنيد) همين شما را كافى است كه بگوئيد هر چه را ما ميگوئيم و دهان ببنديد از آنچه ما از آن دهان ببنديم، شما بخوبى ديده‌ايد كه خداى عز و جل براى هيچ كس در مخالفت با ما خيرى قرار نداد، همانا خداى عز و جل فرمايد: «بايد بترسند كسانى كه خلاف فرمان او كنند از اينكه به بليه‌اى دچار شوند يا عذابى دردناك بايشان رسد» (سوره نور آيه 63).

حديثى در باره طبيب‌

52- زياد از امام صادق عليه السّلام روايت كند كه فرمود: موسى عليه السّلام بخدا عرضكرد: