و كسى كه علم را از اهلش گرفته و بآن عمل كند نجات يابد و كسى كه منظورش از طلب علم مال دنيا باشد بهره‌اش همانست (و در آخرت بهره ندارد).

2-

امام صادق عليه السلام فرمود كسى كه حديث ما را براى سود دنيا خواهد در آخرت بهره‌ئى ندارد و هر كه آن را براى خير آخرت جويد خداوند خير دنيا و آخرت باو عطا فرمايد.

3-

و فرمود: هر كه حديث را براى سود دنيا خواهد در آخرت بهره‌ئى ندارد.

4-

و فرمود: چون عالم را دنيا دوست ديديد او را نسبت بدينتان متهم دانيد (بدانيد دينداريش حقيقى نيست) زيرا دوست هر چيزى گرد محبوبش ميگردد، و فرمود خدا بداود وحى فرمود كه: ميان من و خودت عالم فريفته دنيا را واسطه قرار مده كه ترا از راه دوستيم بگرداند زيرا كه ايشان راهزنان بندگان جوياى منند، همانا كمتر كارى كه با ايشان كنم اينست كه شيرينى مناجاتم را از دلشان بركنم.

5-

رسول خدا (ص) فرمود: دانشمندان فقيه تا هنگامى كه وارد دنيا نشده‌اند امين پيغمبرانند.

عرض شد يا رسول اللَّه! معنى ورودشان در دنيا چيست؟ فرمود: پيروى سلطان، پس چون چنين كنند نسبت بدينتان از ايشان برحذر باشيد.