3-

رسول خدا (ص) فرمود: كسى كه ندانسته عملى انجام دهد خراب كردنش از درست كردنش بيشتر است.

(باب بكار بستن علم)

1-

سليم گويد شنيدم امير المؤمنين را كه از رسول خدا (ص) خبر ميداد كه آن حضرت در سخنش ميفرمود مردم دانشمند دو قسمند: دانشمندى كه علم خود را بكار بسته و اين رستگار است و دانشمندى كه علمش را كنار گذاشته و اين هلاك شده است. همانا دوزخيان از بوى گند عالم بى‌عمل دراذيتند و ميان دوزخيان ندامت و حسرت آن كس سخت‌تر است كه در دنيا بنده‌اى را بسوى خدا خوانده و او پذيرفته و اطاعت خدا كرده و خدا ببهشتش در آورده است و خود دعوت‌كننده را بسبب عمل نكردن و پيروى هوس و درازى آرزويش بدوزخ درآورده است، پيروى هوس از حق جلوگيرد و درازى آرزو آخرت را از ياد برد.

2-

امام صادق عليه السلام فرمود: علم با عمل همدوش است (نجات و رستگارى انسان بهر دو مربوط است) هر كه بداند بايد عمل كند و هر كه عمل كند بايد بداند، علم عمل را صدا زند اگر پاسخش گويد بماند و گر نه كوچ كند (مثلا كسى كه ميداند اطاعت خدا خوبست و لازم گويا همان دانستن او را بزبان حال صدا ميزند و ميگويد تو كه ميدانى اطاعت خدا خوبست اطاعت كن، اگر فرمان برد علمش ثابت و برجا ماند و گر نه با شك و شبهه و فراموشى از ميان برود).