(باب صفت علماء)

1-

امام صادق عليه السلام ميفرمود: دانش آموزيد با وجود آن خود را با خويشتن دارى و سنگينى بيارائيد و نسبت بدانش آموزان خود تواضع كنيد و نسبت باستاد خود فروتن باشيد و از علماء متكبر نباشيد كه رفتار باطلتان حق شما را ضايع كند.

2-

امام صادق عليه السلام راجع بقول خداى عز و جل (تنها بندگان دانشمند خدا از او ترس دارند) فرمود: مراد بدانشمند كسى است كه كردارش گفتارش را تصديق كند و كسى كه چنين نباشد عالم نيست.

3-

امير المؤمنين عليه السلام فرمود: آيا از آنكه بحقيقت فقيه است بشما خبر ندهم؟ او كسى است كه مردم را از رحمت خدا نااميد نكند و از عذاب خدا ايمن نسازد و بآنها رخصت گناه ندهد و قرآن را ترك نكند از روى اعراض و بچيز ديگر متوجه شود. همانا در علمى كه فهم نباشد خيرى نباشد همانا در خواندنى كه تدبر نباشد خيرى نباشد همانا در عبادتى كه تفكر نباشد خيرى نباشد. و در روايت ديگريست: همانا در علمى كه فهم نباشد خيرى نيست همانا در خواندنى كه تدبر نباشد خيرى نيست همانا در خداپرستى كه فقه نباشد خيرى نيست همانا در عبادتى كه در آن پرهيزكارى نباشد خيرى نيست.