كه نام تمام انبيا و سلاطينى كه در زمين فرمانروائى ميكنند، در آنها ثبت است، بخدا كه در هيچ يك از آنها نام محمد بن عبد اللَّه نيست.

8-

فضيل بن سكرة گويد: بر امام صادق عليه السلام وارد شدم، فرمود اى فضيل ميدانى اندكى پيش چه مطالعه ميكردم؟ عرضكردم: نه، فرمود: كتاب فاطمه عليها السلام را مطالعه ميكردم، تمام سلاطينى كه در زمين فرمانروائى ميكنند، بنام خود و نام پدرانشان در آن نوشته است و من براى فرزندان حسن چيزى در آن نديدم (گويا مقصود همان اولاد امام حسن در زمان امامست و گر نه در صحت نسب سلاطين مصر فاطمى خدشه مى‌شود- مرآت-)

در شان‌ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ و تفسير آن‌

توضيح‌

- مرحوم كلينى در اين باب نه روايت ذكر ميكند كه در سلسله اسنادش شخصى بنام «حسن بن عباس بن حريش» موجود است، حال اين شخص در نظر علماء رجال در دو نقطه قدح و توثيق قرار گرفته است، نجاشى ره گويد: حسن بن عباس كه از امام جواد عليه السلام نقل ميكند بسيار ضعيف است، كتابى در باره سوره‌ «إِنَّا أَنْزَلْناهُ» دارد كه عباراتش در هم و ناجور است و مرحوم علامه حلى گويد: او ضعيف الرأى است و كتابى كه در فضيلت‌ «إِنَّا أَنْزَلْناهُ» تصنيف كرده الفاظش خراب و خيالبافيهايش دليل بر جعل و نادرستى آنست ولى علامه مجلسى ره او را توثيق نموده و فرموده است از كتب رجال استفاده مى‌شود كه قدح او تنها بسبب روايت كردن همين احاديث عالى و مشكلى كه عقل بيشتر مردم نميرسد بوده است در صورتى كه كتاب او نزد محدثين مشهور و معروف بوده و احمد بن محمد كه برقى را از قم بيرون كرد براى اينكه از مردم ضعيف نقل ميكرد: حديث حسن بن عباس را نقل كرده است در صورتى كه اگر كتاب او نزدش معتبر نميبود آن را نقل نميكرد و من هم دلائل بسيارى بر صحت آن كتاب دارم.- پايان كلام مجلسى- در هر حال تحقيق در باره اين شخص بسيار بجا و مناسب است ولى چون ما را در اين مقام مجال اين تحقيق نيست، تنها بترجمه و شرح روايات او از نظر متن و دلالت اكتفا ميكنيم و بايد بگوئيم كه از نظر متن، در اين روايات مضامينى عالى و استدلالاتى محكم و قوى ديده مى‌شود كه من نظير آن را در روايات ديگر كمتر ديده‌ام، مخصوصا موضوع عدم اختلاف علوم ائمه كه در چند حديث از اين باب بآن استدلال مى‌شود.