4-

امام صادق عليه السلام ميفرمود: بخدا كه من كتاب خدا را از آغاز تا پايانش ميدانم، چنان كه گوئى در كف دست منست» در قرآنست خبر آسمان و خبر زمين و خبر گذشته و خبر آينده، خداى عز و جل فرمايد:

«بيان هر چيز در آنست».

5-

ابن كثير گويد: امام صادق عليه السلام در باره آيه شريفه (40 سوره 27) «كسى كه دانشى بكتاب داشت (آصف بن برخيا بقول مشهور) گفت من آن تخت را نزد تو آورم، پيش از آنكه چشمت را بهم زنى» آنگاه انگشتانش را باز كرد و بر سينه‌اش گذاشت و سپس فرمود: بخدا كه همه علم كتاب نزد ماست (ولى آصف اندكى از آن را ميدانست و از بركت همان مقدار بود كه توانست تخت بلقيس را در چشم بهم زدنى نزد سليمان حاضر كند و خداى تعالى اين داستان را در سوره نمل بيان ميكند).

6-

بريد بن معاويه گويد بامام باقر آيه شريفه (43 سوره 13) «بگو خدا و كسى كه علم كتاب نزد اوست، براى گواهى ميان من و شما كافى است» را عرضكردم، فرمود: خدا ما را قصد كرده و على بعد از پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله اول ما و افضل ما و بهتر ما خاندانست (يعنى اى كفار قريش اگر در رسالت من شك و ترديدى داريد، حقيقت مرا همان بس كه گواهانى چون خدا و جانشينانم دارم، گواهى خدا اينست كه مرا بتنهائى در ميان شما مردم خونخوار مبعوث كرده و حفظ ميكند و نصرت ميدهد و كلامى چون قرآن بر من نازل كرده و از خطا و لغزشم نگه ميدارد و گواهى جانشينانم به برترى علم و صفات و كمال آنهاست بر تمام مردم و باينكه يگانه مردى مانند على گويد: من يكى از بندگان محمدم (ص).