«اين آيه‌ها و بيم دادن‌ها گروهى را كه مؤمن شدنى نيستند سود ندهد» پرسيدم، فرمود: آيه‌ها امامان و بيم دادنها پيغمبران عليهم السلام ميباشند. (واضحست كه امامان عليهم السلام آيات اللَّه العظمى ميباشند و وظيفه پيغمبران بيم دادن مردمست از عواقب سوئى كه بر گناهانشان مترتب مى‌شود و وجود امامان و بيم دادن پيغمبران، براى اهل ايمان و افراد شايسته سودمند و براى مردم سر سختى كه ايمان نياورند سودى ندارد.

2-

امام باقر عليه السلام در باره قول خداى عز و جل (42- سوره 54) «تمام آيات ما را تكذيب كردند» فرمود: مقصود از آيات، اوصياء است.

3-

ابو حمزة گويد: بامام باقر عليه السلام عرض كردم: قربانت گردم، شيعه از شما تفسير اين آيه را ميپرسند «از چه از يك ديگر ميپرسند؟ از خبر بزرگى ميپرسند!» فرمود: اختيار با من است، اگر خواهم بآنها بگويم و اگر خواهم نگويم، سپس فرمود: ولى من تفسيرش را براى تو ميگويم عرضكردم:

«از چه از يك ديگر ميپرسند؟» فرمود: اين آيه در باره امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه است، آن حضرت عليه السلام ميفرمود: خدا را آيه‌اى بزرگتر از من نيست، خدا را خبرى بزرگتر از من نيست.

واجب دانستن خداى عز و جل و پيغمبرش (ص) همراه بودن با ائمه (ع) را

1-

بريد گويد: از امام باقر عليه السلام در باره قول خداى عز و جل (120 سوره 9) «از خدا باك داشته‌