تقسيم من به بهشت يا دوزخ نرود، من پيشواى مردم پس از خود و رساننده از جانب پيش از خود (پيغمبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) ميباشم، كسى جز احمد (ص) بر من پيشى ندارد و من و او در يك روشيم، جز اينكه نبوت تنها بنام اوست، و بمن شش فضيلت عطا شده است 1- علم آجال و مرگها 2- علم بلاها 3- علم وصايا (آنچه اوصياء پيغمبران ميدانند) 4- فصل الخطاب (قرآن يا داورى ميان حق و باطل و يا بيان و سخن واضح) 5- و من صاحب كرات (حمله‌هاى مشهور ميدان جنگ يا عالم بحوادث و وقايع گذشته و آينده) و دولت حاكم بر همه دولتهايم 6- و من صاحب عصا و ميسم و جنبنده‌اى كه با مردم سخن گويد ميباشم.

شرح‌

- مراد بعصا يا چوبدستى مخصوصى است كه از پيغمبران باوصيائشان رسيده و همانست كه دست حضرت موسى (ع) بوده و دست بدست گشته تا بپيغمبر خاتم (ص) و از او بامير المؤمنين (ع) رسيده است و يا آنكه كلمه «عصا» كنايه از قدرت و تصرفست و اما ميسم در لغت بمعنى آلت نشانه‌گذارى و آهنى است كه با آن گوسفندان را داغ ميكنند و نشانه ميگذارند تا با گوسفندان ديگر اشتباه نشوند و بدين مناسبت بعضى از شراح گفته‌اند: مقصود از اينكه على (ع) صاحب عصا و ميسم است اينست كه او چوپان و گله دار امت است بعد از رسول اكرم (ص) و عصا و ميسم از خصائص چوپانست و از رواياتى استفاده مى‌شود كه امير المؤمنين (ع) در قيامت ابزارى در دست دارد كه ميان دو چشم اهل ايمان علامت «مؤمن» و ميان دو چشم كفار علامت «كافر» ميگذارد و اما جنبنده سخنگو اشاره دارد بآيه شريفه (82 سوره 27) «و چون فرمان بر آنها اجرا شود جنبنده‌اى از زمين بيرون آريم تا بدانها بگويد كه اين مردم آيات ما را باور نميكرده‌اند» اين جنبنده در روايات بسيارى تأويل بامير المؤمنين (ع) شده است در زمانى كه مؤمنين و كفار را نشانه‌گذارى ميكند.

باب مخصوص و جامع در فضيلت و صفات امام‌

1-

عبد العزيز بن مسلم گويد: ما در ايام حضرت رضا در مرو بوديم، در آغاز ورود، روز جمعه‌