يعنى امامى از اولاد فاطمه عليها السلام ندارد «هيچ نورى براى او نباشد» روز قيامت امامى نداشته باشد، و در باره قول خداى تعالى (12 سوره 57) «نور آنها از پيش رو و طرف راست ميشتابد» فرمود:

روز قيامت ائمه مؤمنين از پيش رو و طرف راست مؤمنين ميشتابند تا ايشان را بمنازل اهل بهشت وارد سازند.

توضيح‌

- باصطلاح محدثين و مفسرين، تفسير قرآن با تأويل آن فرق دارد: تفسير قرآن همان معنى ساده و روشن است كه هر داناى بلغت عربى آن را ميفهمد و اجازه دارد كه آن معنا را استنباط كند و در آن بينديشد و در كتاب تفسير خود بنويسد ولى تأويل قرآن معنى باطنى و مكنون آنست كه همه كس را اجازه دست درازى بسوى آن نيست. تأويل قرآن منحصر به پيغمبر اكرم و ائمه معصومين (ص) ميباشد كه قرآن در خانه آنها نازل شده و بوحى و الهام الهى بآن تأويل رهبرى شده‌اند، ايشان هر چه در باره قرآن گويند از تفسير و تأويل حق است و مقبول، در صورتى كه از ديگران كلمه‌اى هم در تأويل پذيرفته نيست، آنچه امام صادق (ع) در باره آيه شريفه نور كه از آيات برجسته و تعابير ابتكارى قرآن ميباشد فرموده است مربوط بتأويل قرآنست، دانشمندان شيعه براى تطبيق آيه شريفه با تأويل و بيان حضرت صادق (ع) بيانات مفصل و مختلفى دارند و بعضى رساله‌اى جداگانه در اين موضوع نوشته‌اند كه از حوصله اين مختصر بيرونست. علاوه بر آنكه پس از اطمينان بصحت اصل حديث نياز مبرمى بفروع و حواشى آن نميباشد.

6-

محمد بن فضيل گويد از حضرت ابو الحسن (ع) راجع بقول خداى تعالى (8 سوره 61) «ميخواهند نور خدا را با پف دهان خود خاموش كنند» پرسيدم، فرمود: يعنى ميخواهند ولايت امير المؤمنين (ع) را با پف دهانشان خاموش كنند، گفتم سپس خداى تعالى فرمايد: «و خدا كامل‌كننده نور خويش است» فرمود يعنى و خدا كامل‌كننده امامت است و امامت همان نور است و همانست كه خداى عز و جل فرمايد «بخدا و رسولش و نورى كه فرو فرستاده‌ايم ايمان آوريد» مقصود از نور همان امام است.