ائمة گواهان خداى عز و جل باشند بر خلقش‌

1-

امام صادق (ع) راجع بقول خداى عز و جل (45 سوره 4) «پس چطور باشد زمانى كه از هر امتى گواهى آوريم و ترا بر آنها گواه آوريم» فرمود: تنها در باره امت محمد (ص) نازل شده، در هر قرنى امامى از ما برايشان گواه و ناظر است و محمد (ص) گواه و ناظر بر ماست. (يعنى بر گفتار و كردار ايشان ناظر است و روز قيامت نزد خدا گواهى دهد، پس مواظب باشيد و تقوى پيشه كنيد كه گواهان شما عادل و مقبولند)

2-

بريد عجلى گويد: از امام صادق (ع) راجع بقول خداى عز و جل (138 سوره 2) «و اين گونه شما را امتى ميانه (عادل) قرار داديم تا بر مردم گواه باشيد» پرسيدم، فرمود: ما هستيم امت ميانه و مائيم گواهان خدا بر خلقش و حجتهاى او در زمينش. عرض كردم: قول خداى عز و جل (78 سوره 22) «ملت پدر شما ابراهيم» يعنى چه؟ فرمود: خصوص ما مقصود است (دنبال آيه و تفسير آن) «او شما را از پيش مسلمان ناميده» يعنى در كتابهاى گذشته «و در اين» يعنى قرآن «تا پيغمبر بر شما گواه باشد» پس پيغمبر (ص) گواه و ناظر بر ماست نسبت بآنچه از طرف خداى عز و جل بمردم رسانيده‌ايم و ما گواهانيم بر مردم، هر كه ما را تصديق كند، روز قيامت تصديقش كنيم و هر كه ما را تكذيب كند روز قيامت تكذيبش كنيم.

3-

حلال گويد از حضرت ابو الحسن (ع) در باره قول خداى عز و جل (21 سوره 11) «آيا كسى كه‌