قرآن بدون قيم (و سرپرستى كه معنى واقعى آن را بيان كند) حجت نباشد و آن قيم هر چه نسبت بقرآن بگويد حق است، بآنها گفتم: قيم قرآن كيست؟ گفتند: ابن مسعود قرآن ميدانست، عمر ميدانست، حذيفة ميدانست، گفتم، همه قرآن را؟ گفتند نه، كسى را نديدم كه بگويد شخصى جز على (ص) همه قرآن را ميدانست و زمانى كه مطلبى ميان مردمى باشد كه اين گويد: نميدانم، و اين گويد: نميدانم: و اين (على بن ابى طالب) گويد من ميدانم (حق با كسى است كه ميداند) پس من گواهى دهم كه على (ع) قيم قرآن است و اطاعتش واجبست و بعد از پيغمبر حجت خداست بر مردم و آنچه او در باره قرآن گويد حق است. حضرت فرمود:

خدا ترا رحمت كند، عرضكردم: على (ع) از دنيا نرفت جز آنكه پس از خود حجتى گذاشت چنان كه پيغمبر (ص) گذاشت و حجت بعد از على، حسن بن على است و نسبت بامام حسن (ع) گواهى دهم كه از دنيا نرفت تا آنكه براى پس از خود حجتى گذاشت چنان كه پدر و جدش گذاردند و حجت بعد از حسن، حسين است و اطاعتش واجبست، فرمود خدايت رحمت كند، من سرش را بوسيدم و عرضكردم و گواهى دهم كه امام حسين هم كه از دنيا نرفت تا اينكه على بن حسين را پس از خود بعنوان حجت گذاشت و او اطاعتش واجبست، فرمود خدايت رحمت كند و سرش را بوسيدم و گفتم گواهى دهم كه على بن حسين از دنيا نرفت تا پس از خود حجتى گذاشت كه او محمد بن على ابو جعفر است و اطاعت او واجب بود. فرمود:

خدايت رحمت كند، عرضكردم: سرت را پيش آور تا ببوسم، حضرت خنديد. عرضكردم- اصلحك اللَّه- ميدانم كه پدرت از دنيا نرفت تا اينكه براى پس از خود حجتى گذاشت، چنان كه پدر او گذاشت و خدا را