گشته است چنانچه اين مطلب را مفسرين از عامه و اهل سنت هم اعتراف دارند، فخر رازى و زمخشرى و بيضاوى و سيوطى كه از بزرگان علما سنتند در تفاسير خود نزول آيه شريفه را در شأن امير المؤمنين عليه السلام و موضوع خاتم بخشى آن حضرت دانسته‌اند و خلاصه اخبار در اين باره متواتر است فقط بعضى از مفسرين اهل سنت را شدت تعصب واداشته است كه بگويند جمله «و هم راكعون» در آخر آيه حاليه نيست و استينافست ولى بنا بر آن لازم آيد كه ركوع تكرار شده باشد زيرا از «يقيمون الصلاة» ركوع فهميده مى‌شود يا بگويند «ركوع» در اينجا حقيقت شرعيه ندارد و بمعنى خضوعست كه آن را هم طبع سليم و ذوق صحيح نميپذيرد يا آنكه در كلمه «ولى» تصرفى كنند و آن را از ظهورش كه سنخ ولايت خدا و رسولست برگردانند، مفسرين و متكلمين شيعه در اين جهات بحث كرده و بطور مفصل و مبسوط حقيقت را روشن نموده‌اند كه نقل آنها مناسب اين مختصر نيست.

8-

مردى پارسى از امام كاظم عليه السلام پرسيد اطاعت شما واجبست؟ فرمود: آرى، گفت: مثل اطاعت على بن ابى طالب فرمود: آرى.

9-

ابو بصير گويد: از امام صادق عليه السلام پرسيدم: همه امامان در فرمان و وجوب اطاعت يكسانند فرمود: آرى.

10-

طبرى گويد: من در خراسان بالاى سر امام رضا عليه السلام بخدمت ايستاده بودم و جمعى از بنى هاشم كه اسحاق بن موسى در ميانشان بود، خدمت آن حضرت بودند، امام فرمود: اى اسحاق بمن خبر رسيد كه مردم (اهل سنت) ميگويند: ما عقيده داريم كه مردم برده ما هستند، نه سوگند بخويشى و قرابتى كه با پيغمبر (ص) دارم نه من هرگز اين سخن گفته‌ام و نه از پدرانم شنيده‌ام و نه بمن خبر رسيده كه يكى از آنها گفته باشد ولى من ميگويم مردم بنده ما هستند در اينكه اطاعت ما بر آنها واجبست و در اطاعت فرمانبر مايند