بخش چهارم: جايگاه مردم در حكومت اسلامى‌

فصل اول: نقش مردم در مشروعيت ولايت فقيه‌

1. مفهوم مشروعيّت‌

در بينش اسلامى، ولايت متعلق به خداست؛ ... هيچكس بر كس ديگرى ولايت ندارد. ولايت مال خداست. اگر خداى متعال براى اين ولايت مجرايى مشخص كرد و روشن كرد، اين مجرا مى‌شود همان مجراى الهى و مورد قبول و قابل اتّباع، كه اين مجرا را خداى متعال مشخص كرده‌است؛ در اسلام مشخص شده‌است.[1]

2. پايه‌هاى مشروعيّت حكومت اسلامى (مردم‌سالارى دينى)

جمهورى اسلامى دو جزء دارد: جمهورى است، يعنى مردمى است؛ اسلامى است، يعنى بر پايه‌ى ارزشهاى الهى و شريعت الهى است.

مردمى است، يعنى مردم در تشكيل اين نظام، در بر روى كار آوردن مسئولان اين نظام نقش دارند، پس مردم احساس مسئوليت ميكنند؛ مردم بركنار نيستند. مردمى است، يعنى مسئولان نظام از مردم و نزديك به مردم باشند، خوى اشرافيگرى، خوى جدائى از مردم، خوى بى‌اعتنائى و تحقير مردم در آنها نباشد ... دوران جمهورى اسلامى يعنى دوران حاكميت آن كسانى كه از مردمند، با مردمند، منتخب مردمند، در كنار مردمند، رفتارشان شبيه رفتار مردم است. اين، معناى مردمى است. مردمى است، يعنى بايد به عقايد مردم، به حيثيت مردم، به هويت مردم، به شخصيت مردم، به كرامت مردم اهميت گذاشته بشود. اينها مردمى است.[2]

[1] - بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در اولين ديدار با نمايندگان مجلس هشتم 21/ 3/ 1387

[2] - بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار عمومى مردم چالوس و نوشهر 15/ 7/ 1388