4. براى استمرار اين هدايت خاصّ الهى، نياز است كه خود خداوند براساس حكمت و جلوگيرى از نقض غرض، هادى و امام منصوب نمايد.[1]

2. دليل عقلى مبتنى بر توحيد عملى‌

توحيد در اطاعت، از اقسام توحيد است؛ به اين معنا كه بايد فقط خدا را اطاعت نمود. حال اين توحيد در اطاعت محقق نمى‌شود، مگر اين‌كه خداوند شخصى را برگزيند تا در استمرار اطاعت الهى، پيروى و در عمل هم توحيد محقّق شود. ازاين‌رو براساس لطف و حكمت الهى، بر خداوند لازم است زمينه توحيد در اطاعت را فراهم آورد.[2]

3. دليل عقلى مبتنى بر طرد ولايت طاغوت‌

پس از ذكر مقدّمات پيشين، يعنى ضرورت وجود حكومت و حاكم، مقدّمه ديگرى ذكر مى‌گردد:

اگر خداوند اين حاكم را معيّن نكند، به اين معناست كه حكومت غير الهى را امضا كرده، و حكومت غير الهى، همان حكومت طاغوت است؛ در حالى كه خداوند براساس آيات قرآن، به طرد طاغوت دستور داده است:

«فمن يكفر بالطّاغوت و يؤمن باللّه ..[3].؛ هر كه به طاغوت كفر ورزد و به خدا ايمان آورد ...».

[1] - محمّد جواد باهنر، مواضع ما در ولايت و رهبرى، ص 24- 34( با اندكى تلخيص).

[2] - محسن اراكى، الولاية الالهية و ولاية الفقيه، ص 66 و 71.

[3] - بقره( 2)، 256.