كه غالباً تصور مى شود قرآنى نيست قرآن با صراحت و با زبان رسا درباره آن حرف مى زند.

روابط خارجى را گفت، پيوندهاى داخلى را گفت حالا قلب پيوندهاى داخلى را بيان مى كند يعنى پيشوا را، رهبر و امام را ميگويد: إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّه‌[1] ولى وقائم امر و آن كسيكه تمام نشاطها و فعاليتهاى جامعه و امت اسلامى به او بايد برگردد و از او بايد الهام بگيرد، خداست اما خدا كه مجسم نمى شود بيايد و بين مردم بنشيند وامرو نهى كند پس ديگر كى؟ وَ رَسُولُه‌ پيداست كه بين رسول و بين خدا هرگز رقابت و تنازع نيست پيامبر، رسول اوست.

اما همانطور كه قرآن گفته است‌ إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُون‌[2] رسول هم براى هميشه باقى نمى ماند پس بايد براى بعد از رسول هم تكليف ها روشن باشد لذا خداى تعالى آنها را معرفى مى كند: وَ الَّذينَ آمَنُوا[3] (آن كسانيكه ايمان آوردند) اما هركه ايمان آورد كافى است؟ معلوم است كه جواب منفى است، بلكه صفات ديگرى هم دارد: الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاه‌ (آنها كه اقامه نماز مى كنند) وَ يُؤْتُونَ الزَّكاه‌ (و زكات مى دهند) وَ هُمْ راكِعُون‌ (در حاليكه در ركوع اند) يعنى در حال ركوع زكات مى دهند.

حضرت على اسوه مكتب‌

مجموع اين نشانه ها (كه در بالا ذكر شد) يعنى اينكه امير المومنين على بن ابيطالب (ع) به عنوان ولىّ معين مى شود و اين در حاليست كه‌ واو را واو حاليه مى گيريد. اگر بفرض در اين تشكيك بكنند و بگويند كه ميخواهد مطلق مؤمنين را بگويد كه داراى اين خصوصيت هستند، بنده سؤال مى كنم سمبل و اسوه و رمز براى يك چنين مكتبى چه كسى مى تواند باشد؟ در جامعه اسلامى غير از على بن‌

[1] - مائده 55.

[2] -. زمر، 30

[3] - مائده 54.