گفتار ششم: در پيرامون ولايت هجرت‌

شامل هجرت فردى هجرت گروهى‌

هجرت از جمله مسائلى است كه به مسئله ولايت با آن وسعتى كه ما در اينجا مطرح كرديم مربوط مى شود و در گفتارهاى قبلى گفتيم كه ولايت عبارت است از ايجاد رابطه و پيوند مستحكمى ميان عناصر صف مومن با يكديگر و قطع هر گونه وابستگى ميان صف مومن با صف غير مومن. ودر مرتبه بعدى ايجاد رابطهاى بس قوى و نيرومند ميان همه افراد صف مومن با آن نقطه مركزى و قدرت متمركز كه اداره جامعه اسلاميعهده اوست يعنى امام يعنى ولى حامى و نيز اين بحث را كرديم كه چه كسانى در جامعه مى توانند ولى حاكم و نيز اين بحث را كرديم كه چه كسانى در جامعه اسلامى مى توانند ولى و حاكم باشند و جواب آن را از قرآن گرفتيم كه مى فرمايد:

إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاهَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاهَ وَ هُمْ راكِعُون‌[1] كه به ماجراى اميرالمومنين صلوات الله عليه اشاره كرديم اگر ما ولايت را با اين وسعت بفهميم و مسئله را در حد مسائل فرعى و درجه دوى ولايت خلاصه نكنيم مسئله هجرت، يكى از دنباله هاى مسئله ولايت خواهد بود زيرا اگر ولايت خدا را قبول كرديم و پذيرفتيم كه مى بايست انسان همه ى نيروها و نشاط هاى جسمى و فكرى و روانى اش با اراده ولى الهى به كار بيفتد و خلاصه انسان‌

[1] - مائده، 55.