برسانم.[1] آموزه‌ى ديگر نظام سياسى، تلاوت آيات الهى بر مردم است كه در واقع سخن خداوند، با وساطت كلمات قرآن و بيان پيامبر به آنان رسيده و جان حق‌پذيرشان آماده‌ى دريافت پيام او مى‌شود تا آنان را از تاريكى نفسانيت و دنباله‌روى ديگران به نور هدايت الهى و پيروى از معبود رهنمايى كند.

جنبه‌ى ديگر رسالت اسلام و نظام سياسى آن، نقش تعليمى آن است كه متناسب با سطح نيازهاى بشر و آموزه‌هاى دينى، دو مقوله عمده را شامل مى‌شود: الف. آن دسته از مقررات و احكام زندگى بشر كه از ناحيه خداوند آمده و مصون از هرگونه نقص و انحراف است. ب. در بخش‌هايى كه ميدان حضور فعال عقل است، حكمت‌آموزى پيامبر به بشر، او را به گام برداشتن در ميدان‌هايى كه تلاش عقلانى را طلب مى‌كند، يارى مى‌رساند.

در مجموع، نظام سياسى اسلام، الهام‌گرفته از رسالت پيامبر و موظف به ارتقاى جهت‌گيرى اخلاقى و ارزشى، هماهنگى و انطباق مقررات فردى و اجتماعى با احكام الهى و رشد عقلانيت بشر است.

4. تأمين رفاه عمومى‌

تلاش براى تأمين رفاه عمومى و پاسخ‌گويى به نيازهاى مادى كه زمينه‌ساز ارضاى ساير نيازهاى اجتماعى هستند، جهت دستيابى به سعادت و آرامش واقعى، به صورت هدفى مهم، پيوسته مورد عنايت اسلام و نظام دينى بوده است.

توجه به اين مطلب را مى‌توان از خلال احكام اقتصادى اسلام و تمهيداتى كه براى توزيع عادلانه ثروت و امكانات بين همگان و رفع گرفتارى‌ها و رنج‌هاى مردم، پيش‌بينى شده است، مشاهده كرد؛ همچنانكه سيره‌ى پيشوايان معصوم عليهم السّلام و اهتمام آنان به امور مردم، حتى غير مسلمانان، تاييد كننده‌ى اين موضوع است. براى نشان دادن توجه اسلام و پيشوايان گرامى آن، به رفاه و آسايش عمومى، شواهد و نمونه‌هاى فراوانى مى‌توان ارائه نمود كه تفصيل آن، بررسى جداگانه‌اى را طلب مى‌كند. در اين‌جا تنها به چند نمونه از آن شواهد مى‌توان اشاره نمود.

احكام زكوة، خمس، صدقه، هديه، قرض الحسنه و انفاق كه موجب تعديل در ثروت و

[1] - طبرسى، مكارم الاخلاق؛ ج 1، ص 36.