سلام كعبه، سلام استان سبز سجودم‌

سلام قبله من! هستى‌ام! تمام وجودم‌

سلام عشق نجيبى كه صاف و ساده و پاكى‌

فداى نيم نگاهت تمام بود و نبودم‌

شب است و بسته‌ام احرام اشك را به نگاهم‌

شب است و منتظر يك طواف، كشف و شهودم‌

رسيده‌ام به تو در اوج عشق و شور و تغزل‌

رسيده‌ام به تو در اولين پگاه صعودم‌

به زير بارش چشمان آشناى تو امشب‌

چه پاك و آبى و آرام و مهربان شده بودم‌

مرا كبوتر اين گنبد ستاره نشان كن‌

كه روى بام تو معنا شود فراز و فرودم‌

نام تو پژواك عمرى نعره‌هاى بى‌امانم بود

كام تو كاملترين يك روز عمر بى‌نشانم بود

من خودم رامثل موجى در كنار ساحلت ديدم‌

آن‌زمان‌كه خسته از توفان و دريا جسم و جانم‌بود

دستهايم را گرفتى و دور خود گرداندى و انگار

گردبادى بودم و هوهوى نامت بر زبانم بود

باتو يك شب قلوه‌سنگ وسنگريزه جمع مى‌كردم‌

كودكى و شيطنت بود و صفاى دوستانم بود

زمزم ياد تو در چشمان من سر رفت و مى‌ديدم‌

هفت‌درياى جهان در يك زمان به دستانم بود