زيستى است گرچه به عنوان شكل حكومتى نيز مطرح مى‌شود. از آنجا كه مفاهيم ارتباط مستقيم با نگرش و مبانى فلسفى حاكم در هر فرهنگ دارد، طبيعى است دمكراسى نيز در بردارنده ارزشهاى مدرنيته غربى باشد.[1] بر اين اساس در تعريف دمكراسى مى‌توان گفت:

«دمكراسى عبارت است از شكلى از حكومت كه مطابق با اصول حاكميّت مردم، برابرى سياسى، مشورت با همه مردم و حكومت اكثريت سامانه يافته است.»

براساس اين رويكرد به دمكراسى، اقدام كوتاگران الجزائرى در سركوب جبهه نجات اسلامى كه از طريق انتخابات قانونى روى كار آمده بودند از منظر غرب امرى مشروع و قانونى قلمداد مى‌گردد.[2] چرا كه حاكميت مسلمانان با ارزش‌هاى لائيتسه منافات داشت. در اين نگرش دمكراسى محصول بسط فرهنگى است كه پس از رنسانس بتدريج شكل گرفت. يكى از نويسندگان معاصر غربى در تعريف دمكراسى ضمن تأكيد بر انتخابات مى‌گويد:

«دمكراسى مبتنى بر مسئوليت مقاماتى است كه با انتخابات قانونى برگزيده مى‌شوند انتخاباتى كه در آن تقريبا همه شهروندان مى‌توانند راى بدهند»[3] وى سپس اضافه مى‌كند كه چنين انتخاباتى بر وجود جامعه مدنى، توسعه، تساهل و مصالحه، استوار است.

با توجه به رويكرد ياد شده به دمكراسى:

[1] - تيموتى سيسك، اسلام و دموكراسى، شعبانعلى بهرامپور و حسن محدثى، تهران، نى، 1379، ص 20،

[2] - همان، ص 13.

[3] - همان: ص 25.