منابع‌

1- نهج‌البلاغه‌.

2- آشورى، داريوش (1378)؛ دانشنامه سياسى‌، تهران، انتشارات مرواريد، چ پنجم.

3- ابن سينا، بوعلى (1375)؛ الاشارات و التنبيهات، الجزء الاول فى علم‌المنطق‌، قم، نشر البلاغه.

4- برلين، آيزايا (1368)؛ چهار مقاله درباره آزادى‌، محمدعلى موحد، تهران، خوارزمى.

5- بشيريه، حسين (1379)؛ ليبراليسم و محافظه‌كارى‌، تهران، نشر نى، چ دوم.

6- بيات، عبدالرسول (1381)؛ فرهنگ واژه‌ها، قم، مؤسسه انديشه و فرهنگ دينى.

7- بيتهام، ديويد و بويل، كوين (1379)؛ دموكراسى چيست؟، ترجمه شهرام نقش تبريزى، تهران، ققنوس، چ دوم.

8- پازاگاد، بهاءالدين (بى‌تا)؛ مكتبهاى سياسى‌، تهران، انتشارات اقبال، چ دوم.

9- جونز، و. ت (1376)؛ خداوندان انديشه سياسى‌، ج 2، على رامين، تهران، انتشارات علمى فرهنگى.

10- شاپيرو، جان سالوين (1380)؛ ليبراليسم، معنا و تاريخ آن‌، محمدسعيد حنايى‌كاشانى، تهران، نشر مركز.

11- طباطبايى، محمدحسين (بى‌تا)؛ تفسير الميزان‌، ج 2، منشورات جماعه المدرسين فى‌الحوزه العلميه قم.

12- طباطبايى، محمدحسين (بى‌تا)؛ روابط اجتماعى در اسلام‌، قم، انتشارات آزادى.

13- عالم، عبدالرحمن (1378)؛ بنيادهاى علم سياست‌، تهران، نشر نى، چ پنجم.

14- عنايت، حميد (1377)؛ بنياد فلسفه سياسى در غرب‌، تهران، انتشارات زمستان، چ چهارم.

15- عنايت، حميد (1362)؛ تفكر نوين سياسى اسلام‌، ترجمه ابوطالب صارمى، تهران، اميركبير.

16- قادرى، حاتم (1380)؛ انديشه‌هاى سياسى در قرن بيستم‌، تهران، سمت، چ دوم.

17- كتاب نقد (7- 1376)؛ شماره‌هاى 2، 3 و 8.

18- كلايمرودى، كارلتون و ديگران (1351)؛ آشنايى با علم سياست‌، ج 1، ترجمه بهرام ملكوتى، تهران، اميركبير، چ دوم.

19- كوهن، كارل (1373)؛ دموكراسى‌، فريبرز مجيدى، تهران، خوارزمى.

20- مان، توماس (1369)؛ پيروزى آينده دموكراسى‌، محمدعلى اسلامى‌ندوشن، تهران، جامى، چ دوم.

21- مجله انقلاب اسلامى‌، فصلنامه علمى پژوهشى دانشگاه اصفهان، سال سوم، ش 5 و 6.

22- مجله حكومت اسلامى‌ (1377)؛ ويژه مجلس خبرگان، ش دوم.

23- مجله كيان‌ (1373)؛ ش 22، (آذر و دى).

24- مطهرى، مرتضى (1372)؛ پيرامون جمهورى اسلامى‌، تهران، صدرا، چ هفتم ..

52. Mclean, Iain( 6991 ). Concise Dictionary of Politics Oxford