جامعه هستند و هم داراى بعد بازسازى براى اصلاح يا تغيير فرهنگ مى‌باشند.

مدارس از نظر وى مكانهاى خاصى براى وارد كردن عامدانه نسل نو به مشاركت مدنى است كه در عين حال علاوه بر انتقال ميراث فرهنگى، درصد بازسازى آن نيز بر مى آيند (12). مدارس از نظر ديويى مهم‌ترين عامل «جامعه ساز» تلقى مى‌شوند به گونه‌اى كه مردم‌سالارى مشاركتى از طريق آن به جامعه بزرگ‌تر منتقل مى‌گردد (13).

مردم‌سالارى فرآيندى مشاركتى است كه مستلزم مشاركت افراد جامعه است. در اين باره مدارس مى‌توانند علاوه بر انتقال ارزشها و آگاهى‌هاى پايه و اساسى در اين زمينه، پايگاهى براى اشاعه حقوق مدنى و مبارزه با نابرابريها و مشكلات اجتماعى باشند.

جورج كنتز معتقد است كه برنامه تربيتى دموكراتيك و مردم‌سالارى براى جامعه آمريكا بايد دو هدف عمده پروروش عادات، تمايلات و پيوندهاى دموكراتيك و همچنين كسب آگاهى و معرفت براى مشاركت هوشمندانه در جامعه دموكراتيك را مورد توجه قرار دهد و در عين حال وفادارى به روشهاى دموكراتيك را در دانش آموزان ايجاد كند (14).

بديهى است كه اهداف مدنى و اجتماعى از جمله اساسى‌ترين اهداف مدارس و نهادهاى تعليم و تربيت‌اند و هر نظام اجتماعى مانند نظامهاى مردم‌سالار نياز به پرورش ويژگى‌هاى اخلاقى و اجتماعى متناسب با خود را دارند و نهاد آموزش و پرورش مى‌تواند با پرورش اين گونه فضائل مدنى در دانش آموزان، در ترويج و تحكيم فرهنگ مردم‌سالارى نقش مهمى ايفا كند.

از اين منظر آموزش و پرورش مى‌تواند موجد فرهنگ يا كليد نوسازى و تحول جامعه تلقى شود. به اين معنى كه هر آن‌چه كه جامعه به دنبال تحقق آن است، به وسيله اين نهاد در اختيار نسل نو قرار گيرد. نهاد تعليم و تربيت اگر چه منعكس كننده تحولات اجتماعى است اما مى‌تواند محرك ايجاد اصلاحات بوده و نقش مهمى در ايجاد تغييرات اجتماعى و فرهنگى داشته باشد (15).