به اعتقاد بشيريه، جمهورى اسلامى ايران از يك سو داراى برخى ويژگيهاى ايدئولوژيك و ساختارى دولت جامع‌القوا و از سويى ديگر، داراى برخى ويژگيهاى بالقوه دموكراتيك است، هرچند مفهوم دموكراسى صورى بهتر از هر مقوله ديگرى مى‌تواند بيشترين عناصر مفهومى اين نظام را در تعين تاريخى خود پوشش دهد.

(بشيريه، 1381، صص 51، 53)