از آن‌جا كه شركت‌هاى بزرگ با تبانى و توان هزينه تبليغاتى، توان رقابت را از ديگران سلب مى‌كنند و خود يكه‌تاز ميدان مى‌شوند و در نتيجه در صحنه‌هاى ديگر نيز برندگى از آنهاست، از زشتى‌هاى جهانى شدن است.

پيداست كه حسن‌ها، ذاتى جهانى شدن و نقص‌ها، عارض بر آن است و جهانى شدن هم وسيله به‌شمار مى‌رود، مانند بسيارى از وسايل ديگر به دست زراندوزان و استعمارگرانى كه روزى پديد آوردن مرز و تقسيم كردن زمين به نفعشان بود و چنان كردند و هروقت و هرزمان و هرمكان كه به نفعشان باشد، مرزها را نيز برمى‌دارند، چنان‌كه در ميان كشورهاى اروپايى و قاره امريكا چنين است. اگر روزى احساس كنند كه بايد مرزها در مناطق ديگر نيز برداشته شود تا بيشتر به چپاول‌گرى و غارت بردن منابع زيرزمينى جهان سوم دست يابند، برداشته شدن مرزها را تبليغ خواهند كرد و در تعريف جهانى شدن دست خواهند برد و برداشته شدن مرزهاى جغرافيايى را نيز جزء تعريف خود خواهند گنجاند و آن را نيز بر ديگران تحميل خواهند كرد؛ زيرا چنين كارى به رسيدن به آرمانشان منتهى مى‌شود، چنان‌كه امروزه نيز جهانى شدن وسيله‌اى است در دست عده‌اى معدود.

اصل ويژگى مرز نبودن در زمان حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف محفوظ است؛ زيرا در اسلام مرز وجود ندارد و نداشته است و مرزسازى از ترفندهاى جهان‌خواران بوده است. وقتى مرزها برداشته شود و زحمت‌ها (مزد كارها) در جهان يك‌سان باشد، هرچند رقابت وجود داشته باشد، ديگر اين تفاوت فراوان نخواهد بود.

جهانى‌سازى يا به عبارت بهتر حكومت جهان‌شمول حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف توأم با آبادانى و سامان بخشيدن جهان و برداشتن تبعيض و بى‌عدالتى‌هاست.

با توجه به آن‌چه گفته شد، اگر جهانى شدن وسيله نباشد و همگان يك‌سان از آن بهره برند و جلو سوءاستفاده‌گران و انسان‌هاى مريض گرفته شود، ديگر يك‌سره حسن خواهد بود. وقتى آن وارث زمين بيايد، از اين وسايل به نفع عدالت، معنويت و كمال انسان استفاده خواهد كرد و مرزها را برخواهد داشت؛ زيرا در اسلام مرز نيست و براساس اين‌كه آن هنگام همه ايمان مى‌آورند و از آن طرف نيز مؤمن برادر مؤمن است. در احاديث آمده است: