و يجعل الأمان تارة اسما للحالة التى يكون عليها الإنسان فى الأمن و تارة اسما لما يؤمن عليه الإنسان. 2

كاربرد امان و امنيت گاهى بيان‌گر حالتى است كه براى انسان اطمينان‌بخش است و گاهى اين تعبير اسم است براى آن‌چه موجب امنيت‌بخشى انسان مى‌شود.

براساس اين تفسير، واژه امن و امنيت دو بعد ايجابى و سلبى را شامل مى‌شود كه در مضمون و مفاد آن لحاظ شده است؛ از يك سو، اطمينان و آرامش فكرى و روحى و از سوى ديگر فقدان خوف، دلهره و نگرانى كه موجب سلب آرامش و سكون مى‌گردد، در معناى اين واژه نهفته است.

تاج العروس نيز با اشاره به همين معنا، در توضيح معناى كلمه «أمن» مى‌نويسد:

عدم توقّع مكروه فى الزمن الآتى و أصله طمأنينة النفس و زوال الخوف؛ 3

ريشه امن، بركنار بودن از ناخوشى و اطمينان خاطر از هرگونه ترس و نگرانى در آينده است.

بنابراين، مفهوم امنيت، در هردو بعد مادى و روحى روانى بايد در نظر آيد. با اين نگاه، «امنيت» به معناى دورى و بركنارى از هرگونه مخاطرات تهديدكننده آرامش ذهنى و آسايش فيزيكى و مادى در عرصه‌هاى مختلف زندگى فردى و اجتماعى خواهد بود.

نيز كلمه «امن» و مشتقات آن، در فرهنگ قرآن از پركاربردترين كلماتى به‌شمار مى‌رود كه در آيات متعدد مشاهده مى‌شود. واژه «الأمن» و كلمات و عبارات مشتق از ريشه «أمن»، حدود نه صد بار در آيات مختلف قرآن كريم به كار رفته است. 4 افزون بر اين، كلمات و اصطلاحات ديگرى در برخى از آيات به كار رفته كه داراى مفهوم مشابه با مفهوم واژه امنيت است، مانند: «سكينه» و «سلام».

گستردگى كاربرد واژه «أمن» و اصطلاحات مرتبط با آن، در موارد متعددى از آيات قرآن كريم، ضمن اين‌كه نشان‌دهنده ارتباط و پيوند عميق مفهوم امنيت با مفاهيمى چون اسلام، ايمان، مؤمن و ... است، بيان‌گر اهميت فراوان اين موضوع در فرهنگ قرآنى است.