اين موضوع را در چند مؤلفه بيان مى‌كنم. اگر خيلى گذرا و كلى، به اوضاع جهانى و نسبتى كه دنياى غرب با مسلمانان و دنياى اسلام دارد، نگاه كنيم، به چند نكته مى‌توانيم برسيم. متأسفانه در اين زمان كوتاه، اين بحث را نمى‌توانم خيلى باز كنم، چون مى‌خواهم براى موضوع ديگرى، از آن استفاده كنم.

نكته نخست اين‌كه در واقع دنياى غرب و موقعيتى كه امريكا براى مديريت جهان براى خودش فرض كرده، به ويژه پس از فروپاشى شوروى سابق و پى‌گيرى تئورى يك‌جانبه‌گرايى، اين فكر در دنياى اسلام چه در صحنه عراق، چه در صحنه لبنان، فلسطين، افغانستان و در بحث ايران با بن‌بست‌هايى مواجه شد.

اين موضوع را در جاى ديگرى بحث كردم و به نظرم امريكايى‌ها دچار نوعى بن‌بست استراتژيك در منطقه شده‌اند كه دلايلش را در جاى ديگرى بايد عرض كرد. به همين دليل، حساسيت آنها براى اين‌كه اوضاع را تغيير دهند، بيشتر شده است. البته فرصت‌ها و مخاطراتى براى ما وجود دارد. مؤلفه ديگر اين است كه مسلمانان در دنياى امروز، از آن خواب‌آلودگى گذشته كه دنياى غرب توانست خودش را فربه كند، درآمده‌اند و نوعى بيدارى براى مسلمانان ايجاد شده كه نقش انقلاب اسلامى در اين امر بسيار كليدى است؛ مانند جنگ 33 روزه رژيم صهيونيستى با حزب اللّه لبنان. همين وضع در مسئله عراق به وجود آمد.

امريكايى‌ها كه تصور مى‌كردند مردم عراق با آمدن آنها فرش قرمز زير پايشان مى‌اندازند، در باتلاق سختى افتادند كه بيدارى مسلمانان اين امر را باعث شد.

نكته سوم اين‌كه در جهان اسلام، حركت براى توان‌مندى علمى و هم‌چنين استقلال اقتصادى بيشتر شده است. در گذشته، اين فربه شدن علمى در جهان اسلام اين‌قدر نبود. براى نمونه، مسئله فن‌آورى‌هاى پيش‌رفته در ايران، چه در مسئله هسته‌اى، چه موضوعات ديگر كه آنها را با عنوان «هاى‌تك» نام مى‌بريم.

ايران در اين زمينه‌ها، گام‌هاى بسيار اساسى برداشته و اين حركت در بعضى از كشورهاى اسلامى در حال رخ دادن است. البته غرب به هيچ وجه از اين موضوع خرسند نيست، چون در بحث جهانى‌سازى، تئورى آنها نوعى منطبق كردن كشورهاست. در تئورى جهانى‌سازى، كشورهاى خاصى كه كانونى هستند، بايد به «هاى‌تك» دست‌رسى داشته باشند و كشورهاى ديگر در پيرامون هستند. آنها حق ندارند فن‌آورى‌هاى پيش‌رفته داشته باشند. آنها رب گوجه، آب معدنى، يا