تهديد دار الاسلام، به عقوبت اخروى خواهد انجاميد، ضمن آن‌كه لازمه جهان‌گرايى و نگرش جهان‌وطنانه اسلام، برخوردارى از دعوت هميشگى و فراگير عالميان به اسلام است.

قرآن كريم علاوه‌بر محوريت دعوت در رسالت جهان‌شمول نبوى و سياست خارجى ايشان، دعوت و ارشاد را از مزاياى امت اسلامى شمرده است:

كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ؛ 34

شما بهترين امتى هستيد كه براى مردم پديدار شده‌ايد: به كار پسنديده فرمان مى‌دهيد، و از كار ناپسند بازمى‌داريد.

قرآن تاركان اين دعوت را لعنت مى‌كند، آن‌جا كه خداى متعال مى‌فرمايد:

لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ عَلى‌ لِسانِ داوُدَ وَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ* كانُوا لا يَتَناهَوْنَ عَنْ مُنكَرٍ فَعَلُوهُ؛ 35

از ميان فرزندان اسرائيل، آنان كه كفر ورزيدند، به زبان داوود و عيسى بن مريم مورد لعنت قرار گرفتند. اين [كيفر] از آن روى بود كه عصيان ورزيده و از [فرمان خدا] تجاوز مى‌كردند [و] از كار زشتى كه آن را مرتكب مى‌شدند، يك‌ديگر را باز نمى‌داشتند ....

در اين‌جا برخى ديگر از نصوص قرآنى ذكر مى‌شود كه با صيغه امر، پيامبر را به دعوت موظف نموده و حاكى از وجوب دعوت است:

ادْعُ إِلى‌ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ؛ 36

با حكمت و اندرز نيكو به راه پروردگارت دعوت كن و با آنان به [شيوه‌اى‌] كه نيكوتر است مجادله نماى. در حقيقت، پروردگار تو به [حال‌] كسى كه از راه منحرف شده داناتر، و او به [حال‌] راه‌يافتگان [نيز] داناتر است.

يكى ديگر از آيات مبنى بر وجوب دعوت در سوره شورى است:

فَلِذلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ؛ 37