و در حقيقت، در ميان هر امّتى فرستاده‌اى برانگيختيم [تا بگويد] خدا را بپرستيد و از طاغوت بپرهيزيد.

يا أيّها النّبىّ جاهد الكفّار و المنافقين و اغلظ عليهم‌[1]؛

اى پيامبر! با كافران و منافقان جهاد و كن و بر آنان سخت بگير.

محمّد رسول اللّه و الّذين معه أشدّاء على الكفّار رحماء بينهم‌[2]؛

محمّد صلّى اللّه عليه و اله پيامبر خداست و كسانى كه با اويند بر كافران سختگير و با همديگر مهربانند.

7. نفى سلطه‌پذيرى‌

از مهم‌ترين آيات سياسى قرآن كريم كه مبناى سياست خارجى و روابط بين الملل نظام اسلامى قرار مى‌گيرد اين آيه است:

و لن يجعل اللّه للكافرين على المؤمنين سبيلا[3]؛

و خداوند هرگز بر [زيان‌] مؤمنان، براى كافران راه [تسلطى‌] قرار نداده است.

از آن‌جا كه دين كرامت و عزت را از آن مؤمنان مى‌داند[4]، راضى به پذيرش سلطه غير مؤمنان نيست و طبق اين آيه، مطلق سلطه‌پذيرى اعم از سلطه فرهنگى، اقتصادى، سياسى، نظامى و غيره از موضع دين نفى شده است.[5]

[1] - توبه( 9) آيه 73.

[2] - فتح( 48) آيه 29.

[3] - نساء( 4) آيه 141.

[4] -\i و للّه العزّة و لرسوله و للمؤمنين‌\E( منافقون( 63) آيه 63).

[5] - بر همين اساس، قانون اساسى جمهورى اسلامى ايران يكى از پايه‌هاى نظام را« نفى هرگونه ستم‌گرى و ستم كشى و سلطه‌گرى و سلطه‌پذيرى»( بند ج از اصل دوم) اعلام مى‌دارد و با الهام گرفتن از اين آيه شريفه مقرر مى‌دارد كه« سياست خارجى جمهورى اسلامى ايران براساس نفى هرگونه سلطه‌جويى و سلطه‌پذيرى، حفظ استقلال همه‌جانبه و تماميّت ارضى ... استوار است»( اصل صد و پنجاه و دوم).