به‌سوى قرن بيست‌

زنان، كم‌كم به نام برابرى با مردان، پيشرفت‌هاى قانونى را امكان‌پذير مى‌ساختند. آنها در محل كار نيز شروع به‌پيشرفت كردند. در سال‌هاى بين جنگ داخلى و جنگ‌جهانى اول؛ ايالات متحده به‌عنوان قدرت صنعتى عمده دنيا پديدار شد. اين قطعاً تأثير زيادى بر زنان داشت. در سال 1903، انجمن اتحاديه‌صنفى زنان تأسيس شد كه از طريق آن زنان طبقه متوسط همراه با خواهران كارگر خود براى بدست آوردن شرايط كارى بهتر تلاش مى‌كردند.

محل كار به زنان مى‌آموخت كه توانايى‌هاى خود را درك كرده و قدر آنها را بدانند. همه اين كارهاى سخت و زحمات بالاخره نتيجه داد.

زنان قرن نوزدهم براى ايجاد تغييراتى غير از حقوق قانونى و شرايط كارى بهتر براى زنان، بحث كردند، جنگيدند و اعتراض كردند. به‌عنوان مثال آنها اصلاح و بازسازى زندان‌ها و بحث‌و گفتگو درباره مشكلات ناشى از سوء مصرف الكل [كه در نهايت منتهى به ممنوعيت آن شد] را آغاز كردند.

بالاخره جايگاه گسترده زنان در نيروى كار آمريكا مستلزم آن بود كه مدارس به دختران، كارآموزى شغلى بيشترى ارائه دهند و در حوزه آموزش، خصوصاً آموزش عالى بود كه كار زنان و تمايل آنها به برابرى، بيشترين تأثير را بر فمينيسم گذاشت.