اواخر سال 67، اول ماه شعبان بود كه خدمت آقا رسيدم. مفاتيح دستشان
بود و مىخواستند دعاهاى مخصوص ماه شعبان را بخوانند. تا رفتم دست ايشان را ببوسم
كه مرخص شوم، فرمودند:
هر كارى مىخواهى بكنى در جوانى بكن. در پيرى بايد بخوابى و ناله
كنى.[1]
خدمت به مردم در جوانى
گاهى كه خدمت امام مىرسيديم عرض مىكرديم: اگر امكان دارد ما را
نصيحتى بفرماييد. معمولًا امام اين نصيحت را مىكردند:
تا مىتوانيد در جوانى هر خدمتى را به مردم بكنيد، هر عبادتى بكنيد،
قدر جوانى را بدانيد كه وقتى به سن من برسيد ديگر هيچ كارى نمىتوانيد بكنيد. مثل
من كه هيچ كارى نمىتوانم بكنم.[2]
[1] - حجّتالاسلام والمسلمين مسيح بروجردى:
برداشتهايى از سيره امام خمينى قدس سره، ج 1، ص 56
[2] - بهاء الدينى از اعضاى بيت امام: برداشت هايى از
سيره امام خمينى قدس سره، ج 1، ص 331