2) بسط عدالت‌

ارزش و اهميت عدالت كه در پيش گفته شد، حاكى از اين است كه عدالت يكى از آرمان‌هاى خاص حكومت اسلامى است كه از اسلامى بودن دولت برمى‌خيزد و حكومت به اقتضاى اسلامى بودن خويش، به دنبال آن است. امام على (ع) حكومت منهاى عدالت را چندان پست و بى‌ارزش مى‌شمارد كه آن را مصداق دنيا دانسته و از ترشحات عطسه‌ى بز ماده‌اى كم‌بهاتر مى‌داند.[1] جلوه‌هاى روشن اين عدالت، در توزيع عادلانه و اقامه‌ى حدود و حمايت از مظلومان آشكار مى‌شود كه شواهد آن در كلمات حضرت بسيار ديده مى‌شود.[2]

3) ايجاد بسترى مناسب براى رشد و تعالى معنوى افراد

يكى ديگر از اهداف سياست اسلامى، گسترش امور معنوى در جامعه‌ى اسلامى است. امام على (ع) مى‌فرمايند هر سياستى كه به آبادانى و بهبود معيشت دنيوى بينجامد، ولى به ارزش‌هاى معنوى صدمه وارد كند، خسارت‌هاى دنيوى فراوانى بر جاى مى‌گذارد و زندگى اجتماعى را نيز با بحران‌هاى جديد روبه‌رو مى‌كند:

«لا يترك الناس شيئا آن امر دينهم لاستصلاح دنياهم الّا فتح اللّه عليهم ما هو اضرّ منه»[3] مردم به جهت دستيابى به برخى منابع مادى و دنيايى بعضى واجبات دينى را كنار نمى‌گذارند مگر اينكه بر اثر اين كار خداوند در همان منافع مادى مسائلى بر ايشان پيش مى‌آورد كه ضررش بيشتر است.

[1] - نهج البلاغه، خطبه 3.

[2] - نهج البلاغه، نامه 4.

[3] - نهج البلاغه، حكمت 106.