فصل دوم در بيان وجوب حفظ شريعت بر سلطان.

فصل سيوم در بيان كيفيت حفظ شريعت من حيث العلم و تعيين شيخ الاسلام و معنى صدر و بيان اعمالى كه شيخ الاسلام را در حفظ شريعت بايد نمود و بيان اقسام علوم شرعيّه.

فصل چهارم در معنى اجتهاد و بيان امورى كه چون در كسى جمع گردد او را مجتهد توان گفت، و شروط مجتهد.

فصل پنجم در بيان معنى مفتى و شرايطى كه مفتى بدان مفتى مى‌گردد و اطلاق اين اسم بر او صحيح است و كيفيت فراگرفتن سلطان فتوى را و شرايط خبر واحد و معنى ضبط صدر و ضبط كتاب.

فصل ششم در بيان حكم در مجتهدات و آنكه حاكم به مذهب هر مجتهد كه عمل نمايد نافذ است و اگر چه نه آن مجتهد باشد كه تقليد او مى‌كند.

فصل هفتم در بيان انتقال از مذهبى به مذهبى و تقليد در بابى دون بابى.

باب دوم‌ در بيان نصب قضات در امصار و شروط و آداب قضات و اعمال ايشان من حيث القضاء. و اين باب مشتمل بر هفت فصل است:

فصل اول در بيان معنى قضا در لغت و شرع و تعريف قاضى.

فصل دوم در شرايطى كه چون در كسى جمع شود، امام يا سلطان او را قاضى تواند ساخت، و ذكر شروط شهادت كه در قضا لازم است.

فصل سيوم در كيفيت نصب سلطان قاضى را و اصل تشريع قضا در زمان حضرت پيغامبر صلى اللّه عليه و سلم و خلفاى راشدين و اقسام قضات و كيفيت نصب ايشان و بيان آنكه مصر شرط نفاذ قضا نيست، و جواز نصب دو قاضى.

فصل چهارم در بيان جواز قبول قضا از سلطان جاير، و ذكر صفاتى كه چون در كسى جمع گردد سزاوار باشد كه سلطان او را نصب كند به قضا، و بيان آداب قاضى بعد از نصب در مذهبين، و حكم نصب سلطان باغى و صفات لايقه قضات و