سيزدهم آبان‌

در سيزدهم آبان- همان‌طور كه همه مى‌دانيد- سه خاطره است كه هر سه‌ى آنها در ارتباط با امريكاست. دو خاطره مربوط به ضربه‌اى است كه امريكا به ما زد و يك خاطره مربوط به سيلى‌اى است كه ملت ما به امريكا نواخت.

كاپيتولاسيون‌

خاطره‌ى تبعيد حضرت امام (رضوان الله تعالى عليه) اولين خاطره‌ى مربوط به آن روز است؛ چون قضيه‌ى كاپيتولاسيون- يعنى حاكميت قضايى دولت امريكا- در سايه‌ى حكومت دست‌نشانده‌اش در كشور ايران، در حال استقرار بود. اصلا معنا و لازمه‌ى استكبار همين‌طور چيزهاست و مشخصه‌ى مستكبر نيز تحميل چنين حاكميتى است.

فشار بر مؤمنين، استقامت بيشتر

امام (ره) در مقابل اين حادثه، موضع سختى گرفتند. بيانات ايشان در سرتاسر كشور پخش شد و دستگاه وابسته‌ى به امريكا، احساس خطر كرد و با همان تشخيص غلطى كه معمولا اصحاب شياطين دارند، اولا خيال مى‌كردند فشار روى شخص، مقاومتها را كم مى‌كند؛ غافل از اينكه فشار بر مؤمنين، استقامتشان را زيادتر مى‌كند. ثانيا تصور مى‌كردند كه شخص را بايد از ميان بردارند؛ غافل از اين كه جريان، جريان الهى بود. آنها امام را تبعيد كردند و همان تبعيد تا هنگام بازگشتِ آن بزرگوار در دوازدهم بهمن نيز ادامه پيدا كرد.

دانش‌آموزان شهيد

دومين خاطره، خاطره‌ى دانش‌آموزان شهيدى است كه در ادامه‌ى همان نهضتى به وجود آمد كه حدود پانزده سال قبل از آن، طاغوتيان خيال كرده بودند با تبعيد امام از بين خواهد رفت؛ ولى برخلاف ميل آنان روزبه‌روز قويتر شده و آفاق جامعه را فراگرفته و مرد و زن و پير و جوان و نوجوان را به صحنه كشانده بود. دانش‌آموزان ما به خيابانها آمدند و مزدوران امريكايى- كه ما يقيناً جنايات شاه و دستگاهش‌