سوگوارى مردم بيگانه در رحلت امام (ره)

مردم يك كشور بيگانه كه نه زبان ما را مى‌دانند و نه حتّى با الفباى فرهنگ ما آشنا هستند، در فقدان امام عزيز ما به سرشان مى‌زنند و اشك مى‌ريزند و پرچم جمهورى اسلامى را جلوى راهپيمايى‌شان حركت مى‌دهند و به آن افتخار مى‌كنند. آنها در اين مصيبت بزرگ، احساس مى‌كنند پدر مهربانى را از دست داده‌اند.

لزوم حضور در صحنه‌

اگرچه امروز دشمن‌هاى جهانى جمهورى اسلامى تودهنى سختى به وسيله‌ى شما مردم خوردند و انتظارشان از روز و لحظه‌ى در گذشت رهبركبير انقلاب برآورده نشد، اما مطمئناً هنوز دست از خصومت و خباثت و توطئه و كيد و مكر عليه انقلاب و نظام مظلوم جمهورى اسلامى برنداشته‌اند. ما بايد در صحنه باشيم. مردم بايد هوشيار و بيدار باشند. دشمنى كه در مقابل ماست، دشمنى است كه از ارزش‌هاى انسانى بويى نبرده است. اگر ملتى را ضعيف و تسليم‌پذير و توسرى‌خور يافت، لحظه‌اى براى ضربه‌زدن و لگدمال‌كردن درنگ نمى‌كند.

نرمش با امريكا!؟

دشمنان ما- اين قلدرهاى معروف جهانى و در رأسشان امريكا- جز زبان زور و قلدرى هيچ چيز ديگر را نمى‌دانند و درك نمى‌كنند. اين‌طور نيست كه ملايمت كردن در مقابل آنها و روى خوش نشان‌دادن، موجب جلب همكارى يا محبت و يا انصراف آنها از خصومتها و خباثتها شود.

قدرت جمهورى اسلامى‌

روح فرعونى خبيثى كه در طول تاريخ، ملتها و انسانها را همواره لگدمال كرده و مورد ظلم قرارداده،